Het écht Griekse eilandleven - ontdekt op de scooter - Keffalonia, Griekenland
Kefalonia
Griekenland
Don-chris
Het écht Griekse eilandleven - ontdekt op de scooter - Keffalonia, Griekenland
Inmiddels een week terug en nog steeds volledig ZEN van de twee heerlijke weken op Kefalonia. Waar wij normaliter het avontuur op zoeken en het vliegtuig naar de andere kant van de wereld pakken hadden wij ons voorgenomen om iets dichter bij huis te zoeken en rust op de eerste plaats te stellen. Ik had een warm gevoel bij Griekenland uit jeugdervaringen, alhoewel dit beeld enigszins verstoord was want in hoeverre mag je Chersonissos nog Grieks noemen? Onze doelstelling was dan ook een relaxte vakantie op een écht Grieks eiland.
Enfin, na wat onderzoek kwamen wij uit bij Kefalonia, het kleine zusje van Corfu. Corfu schijnt erg mooi te zijn begreep ik uit verhalen, maar wanneer een eiland in de top 5 van menig pakketreizen-aanbieder staat haak ik al snel af. Ik kan de vergelijking niet maken, maar als ik op de verhalen van anderen afga dan durf ik te stellen dat Kefalonia minstens net zo mooi is – al dan niet mooier – als Corfu en nog vrij onbeperkt bij het grote publiek. De toeristische faciliteiten zijn aanwezig, maar afgezien van een paar kleine toeristische gebieden waande wij ons in het échte Griekse eiland leven.
Over het eiland Kefalonia. Kefalonia ligt onder Corfu en boven Zakynthos. Het is zo’n 60 bij 20 km, bergachtig en erg groen. Het heeft een klein zuster eiland genaamd Ithaka en degene met een klassieke opvoeding herkennen deze regio dan ook uit de verhalen van de Ilias en Odyssee. Het is een eiland met een rijke historie en de sporen hiervan zijn nog overal terug te vinden in de vorm van ruïnes. Treurig voor de Kefaloniers is dat in de jaren ’50 een aardbeving het gehele eiland verwoest heeft. Met alle complimenten voor de eilandbewoners, ze hebben het prachtig herbouwd en de wit- en blauwgeverfde gebouwen zien er nog net zo uit als dat deze de afgelopen eeuwen waren. Het woord dat ik het meest associeer met Kefalonia is ‘bloemen’. Overal waar we kwamen waren de meest kleurrijke bloemen, zowel in de rijk begroeide tuinen als op verlaten stukken bergwegen. Je zag de liefde van Kafeloniers voor planten terug in de prachtig onderhouden tuinen, zelfs bij de meest vervallen huizen.
Kefalonia is relaxt, ik kan het niet anders zeggen. Ik houd ervan op met de scooter een regio te ontdekken. Je gaat op een langzamer tempo dan met een auto en je kunt er af en toe voor kiezen om een afgelegen paadje naar een strand te nemen. Elke dag pakten wij de scooter en op deze manier hebben wij vrijwel het gehele eiland kunnen ontdekken. We leerden de Grieken kennen, welke zeer vriendelijk waren en erg nieuwsgierig naar Nederland. Het door ons beschreven drukke stadsleven was voor hun niet in te denken en wij werden hierom dan ook uitgelachen (ik kan ze ook geen ongelijk geven). We leerden de prachtige dorpen kennen – prachtig wit en blauw en vaak met uitzocht op een baai. Het leven voor de Grieken speelt zich vooral buiten af en zodra het ’s avonds koeler begint te worden zie je jongeren op straat wijn drinken en ouderen klaverjassen of samen traditionele liederen zingen. Ook leerden we natuurlijk het eten kennen, waarbij er gortig met de olijfolie werd omgegaan en gestoofd konijn in tomatensaus een terugkerende favoriet van mij was geworden.
En laten we de baaien niet vergeten. Over het gehele eiland vind je een grote diversiteit aan soorten stranden, van fijn wit zand met een azuurblauwe zee tot aan grote kiezels. Van brede ontwikkelde stranden die commercieel ontwikkeld waren tot aan kleinere verborgen baaien in een onontwikkeld gebied. Wij hadden als doelstellig het mooiste onontdekte strandje van Kefalonia te vinden en we hebben er een flink aantal ontdekt. We konden het dan ook niet eens worden welke het mooist was. Wel hebben we genoten van de middag dat ‘ons’ strandje opeens werd bezocht door een grote Griekse familie van een nabij gelegen dorp. Onze teleurstelling werd al snel teniet gedaan door de gastvrijheid waarbij wij aan mochten schuiven aan de picknick en in gebrekkig engels een gehele familie geschiedenis (inclusief de saillante details over de affaires van de pater de familias) voorgeschoteld kregen. Dit met op de achtergrond een rode zonsondergang was voor ons de échte Griekenland-experience. Ik durf dan ook te stellen dat wat we gevonden hebben wat we zochten. En hoe pijnlijk het ook altijd is om een nog vrij onontdekte reisbestemming te delen met het grote publiek, raad ik Kefalonia aan iedereen aan.
Foto's
