Als ik er dan - na véél te lang- weer terug ben is het als vanouds en klopt het hart weer sneller. Wat is dat toch met Griekenland en alles wat Grieks is - muziek, eten, taal, tavernes, de Plaka, het Griekse licht... Ooit in jaren 80 waren we hier zo verliefd op, eerste vliegreis, eerste olijven, wekenlang in Athene uithangen, jong, vrij, Grieks leren .. zo was het. En het land blijft altijd die speciale plek.

Als ik er dan weer terug ben vind ik de tempels op de Acropolis er zo kwetsbaar uitzien.
Het woord acropolis betekent letterlijk ‘hoogste punt’ en de Acropolis in Athene is een 156 meter hoge kalkstenen rots. Op deze rots bouwden de inwoners van Athene schitterende tempels, waarvan de meeste werden gewijd aan de godin Athena, de beschermgodin van de stad. Meer dan twee millennia lang hebben deze tempels de westerse architectuur beïnvloed. En nu zien de oude bouwwerken er breekbaarder uit dan ooit. Er wordt voortdurend gewerkt aan herstel.