Op een van mijn wandelingen door die typisch Zuidfranse dorpjes ontmoette ik deze olijke opa. Hij vond het geen enkel probleem om gefotografeerd te worden, wilde graag ook een praatje aanknopen. Ik kan mij aardig redden in het Frans, maar met zijn rappe dialect kon ik nauwelijks uit de voeten. Na 10 minuutjes op goed geluk 'oui et non' heb ik mij - met moeite - van hem kunnen losmaken.