Daar sta je dan. De fonteinen gingen aan en ik wilde heel graag een foto maken van de Eiffeltoren met de fonteinen op de voorgrond. Er ging alleen op dat moment een jongen voor mijn lens staan. Ga nou aan de kant, dacht ik nog. Uiteindelijk vind ik dit toch de meest interessante foto. De Eiffeltoren staat er niet helemaal op. Het bovenste stukje ontbreekt. Toch gaat mijn aandacht naar de jongen die op blote voeten liep. Nog steeds als ik naar deze foto kijk, roept het me vragen op. Wie was hij? Ik heb achteraf helemaal niet gekeken naar zijn gezicht. Het heeft mij een les geleerd: Namelijk dat onverwachte momenten je foto interessant kunnen maken. Kijk meer om je heen. Houdt je niet vast aan de gedachten van een foto in je hoofd.