Al jarenlang zit ik te azen op deze foto: een rustig liggende tandbaars die me recht in de ogen kijkt. Ik heb er inmiddels al vele honderden gemaakt van zwemmende tandbaarzen en zelfs tandbaarzen die op mijn handen komen liggen, maar ontspannen liggend op een steen blijkt toch wel heel erg lastig. Op een bepaalde manier voelen ze zich sneller bedreigd wanneer ze op een rots liggen dan wanneer ze vrij zijn en sneller weg kunnen komen.

Maar nu is het eindelijk gelukt. Ik zwem tegen de stroming in naar hem toe zodat hij mij weliswaar kan zien maar niet kan horen of voelen. Ik ga rustig in het wier liggen en schiet een paar plaatjes. Totdat andere duikers die nieuwsgierig zijn naar wat ik aan het doen ben, de tandbaars ongewild verjagen. Ik heb 2 foto's: het resultaat van 10 jaar wachten op het juiste moment :)