Een verborgen eiland
Cote d'Azur
Frankrijk
RoyanvanVelse
Een verborgen eiland
Ile du Levant is een eiland in de azuurblauwe Middellandse Zee, ten zuiden van de Franse kunstplaats Le Lavandou, niet ver van Saint-Tropez. Het ziet er paradijselijk uit, met een subtropische begroeiing, helder water en smalle paden. 90% van het eiland is echter ontoegankelijk voor de gewone burger. De kleine haven aan de westkant is dan wel open en bereikbaar, maar de haven aan de noordzijde wordt zichtbaar bewaakt door een slagschip dat dienst doet als golfbreker. En naarmate je over land dichterbij het besloten deel komt, liegen de waarschuwingsborden er ook niet om: militair terrein, verboden toegang! Je komt er niet op of in. Overal staan hekken.
Achter die hekken, achter het water, liggen in alle stilte de geheimen uit de geschiedenis. Zoals de held uit mijn roman Het Koningszwaard het aangaf: “We gaan naar een eiland waar vroeger bandieten en piraten hebben geleefd”. En inderdaad. De Ottomaanse kaper Barbarossa heeft hier geschuild in de 16e eeuw. Eeuwen nog voordat hij aankwam werden de Tempeliers van het vasteland verdreven en een klein deel daarvan week mogelijk uit naar dit eiland om het “klooster van de zwarte monniken” te stichten. Bomen en planten hebben het klooster sindsdien overwoekerd en de vraag is heden ten dage of het een Benedictijns bouwwerk was of toch een gebouw van de Tempeliers. Dit wordt uitgebreid in de roman beschreven. Monniken leefden in elk geval gedurende meerdere eeuwen op dit eiland en op sommige plaatsen zie je het nog terug aan de kaarsrechte beplanting.
In de eerste helft van de 18e eeuw werd er een fort gebouwd en werd ook de vuurtoren de Titan in gebruik genomen. Het 8 kilometer lange eiland lag immers op een strategisch punt voor de kust en werd vanaf dit moment beter zichtbaar voor de scheepvaart.
Aan het eind van de 19e eeuw stond keizer Napoleon III toe dat er in het land werkkampen voor minderjarigen werden ingericht. Zo geschiedde het ook op dit eiland, en wezen, zwervers en boefjes tussen de 5 en de 21 jaar werden er ondergebracht. Het leven was zwaar voor de kinderen en 10% overleefde het werk en de lichamelijke straffen niet. De overledenen liggen sindsdien begraven op het militaire deel van het eiland en een paar jaar terug mocht in het verwaarloosde kerkhofje een gedenksteen worden geplaatst.
Het kleine deel waar je wel mag komen werd in 1931 privébezit en daar werd toen het eerste naturistencentrum ter wereld opgericht. In 1944 werd het eiland door de geallieerden als eerste bevrijd tijdens de landingen in de Provence. Een paar jaar terug is er een plaquette aangebracht in de haven om mensen te herinneren aan deze historische gebeurtenis.
Het militaire deel is sinds 1950 een testcentrum voor raketsystemen en is nog steeds in bedrijf. Vanaf het eiland worden buiten de zomermaanden raketten richting de zee in het zuiden afgevuurd en overal tussen de struiken staan commandocentra die alles observeren en analyseren. Dit verklaart ook waarom het verboden gebied is geworden. Ik mocht er gelukkig wel een keer in, onder begeleiding weliswaar. Dit bezoek heeft deze blog met bijbehorende foto’s mogelijk gemaakt.
Foto's
