Wandelend door het 'Altes Testament' in Zuidland
Duitsland
Europa
Corriebalten
Wandelend door het 'Altes Testament' in Zuidland
Toeristen zijn naar huis, bossen tooien zich met eerste warme herfstkleuren. 's Nachts kun je de herten rondom de camper horen burlen. Paddenstoelen rood met witte stippen. Een mooie vos kruist je pad. Er wordt hout voor de winter verzameld. Redenen waarom ik in de herfst graag naar Duitsland mag gaan. Op zo'n warme nazomerse dag die je aan Indian Summer doet denken maken we een lange wandeling.
Altenhellefeld ligt in een streek die in de volksmond 'Altes Testament' genoemd wordt. Deze naam heeft waarschijnlijk te maken met de kerk die tot de oudste van het Sauerland behoort. Het was, volgens overlevering al in de Germaanse tijd een heilige ontmoetingsplaats.
Te midden van oude bossen en dromerige dorpen staat de tijd stil.
We volgen de bordjes 'Brunner Kloster' en komen bovenaan de berg bij een wit klooster. Een legende vertelt dat een blinde herder, die hier zijn schapen hoedde, zijn gezicht met het water uit de bron afspoelde. Hij genas en kon weer zien. Het is sindsdien een bedevaartsoord. Aangezien mijn brillensterkte wat is toegenomen spetter ik voor alle zekerheid maar wat water in mijn ogen, je kan nooit weten.
Al wandelend laat ik me meenemen door de magie van de met sagen omgeven Wacholderheide. Ik zie zelfs hoe vreemde wezens mij begluren en waan me voor een moment in een mythische wereld. Langharig met witte en zwarte bontjassen aan en met indrukwekkende horens maken deze bijzondere schapen het plaatje van de heide compleet.
De trektocht te voet gaat voort. Ik zie er blijkbaar niet al te fris meer uit want hoog boven me zweven roofvogels op de thermiek. De strakblauwe lucht behoort hen toe. Een vlinder heeft het ook warm, zij lift mee op mijn broek.
Het Sauerland, ook wel 'Zuidland' genaamd, is voor alles bosgebied. Het uitzicht tussen de naaldbomen door is adembenemend. Groene, zacht glooiende bergen in nevelen gehuld.
Plots het geluid van spetterend water. We staan voor het 'Zur Mühle' waterrad, dat vrolijk staat te draaien. De molen is een degelijk Fachwerkhäus die door de Duitse broer van Anton Pieck ontworpen moet zijn.
Dan gaat het pad het 'Elfenwald' in. Het is niet moeilijk voor te stellen hoe de Germanen hier werden betoverd door de zang van de elfen. Ze zagen ze als natuurgeesten, die de vruchtbaarheid van moeder natuur vertegenwoordigden.
We beklimmen de 'Güllenen Ring', een lange bergkam waar we een fantastisch uitzicht hebben. We staan hier, omringd door groen beboste berghellingen te genieten.
We gaan verder door het gebied van de duizend bergen zoals het Sauerland ook wel genoemd wordt. Mijn tempo ligt inmiddels laag en een stevige tak als wandelstok is mijn hulpje. Salamanders zitten roerloos op het pad maar zoeken bij mijn komst hun plekje tussen de rotsen langs de kant.
We passeren Schloss Amecke, sinds 1338 eigendom van een oude adellijke familie.
Dan als de beloofde kilometers ruim verstreken zijn wacht de compensatie voor mijn zweetdruppeltjes en vermoeide voeten. De Sorpesee glinstert als een juweel in het zonlicht omringd door warme rode, oranje en zelf gele kleuren.
En dan weet ik het. De wandeltocht was geweldig maar dit is mijn beloning. Ik laat me in het koele water van het smaragdgroene meer zakken en voel me als Eva in het paradijs.
Foto's
