Op de weg terug van Oostenrijk naar Nederland, rijd je bijna vanzelfsprekend door Beieren. Over het algemeen een bijzonder saaie autorit over een schijnbaar eindeloze snelweg. Er was een dichte mist en het was waterkoud. De radio liep over van de filemeldingen door de gevaarlijke verkeerssituaties die hierdoor waren ontstaan. Afzien dus.

Maar ineens brak het zonnetje door. En we zagen dat de dichte mist dit bos een bevroren jasje had aangedaan, zoals we dat nog nooit hadden gezien. We waren gelukkig snel genoeg om ergens te stoppen en onze camera tevoorschijn te toveren, want na 10 minuten dooi was het bos weer van haar winterse jasje ontdaan.