Nazibouw in Neurenberg
Beieren
Duitsland
Awesomemore
Nazibouw in Neurenberg
Megalomaan. Duister. Riefenstahl. Waanzin.
Lopen over de Reichsparteitagsgeländes in Nurnberg is reizen door een duistere tijd. De Nazi’s wilden Nurnberg herscheppen. Groots, Romeins, 1000-jarig. Het was mede aan Albert Speer, Hitlers architect nummer 1, de droom te verwezenlijken.
Na de oorlog wisten eerst de geallieerden en later de Duitsers zelf niet wat ze met de monumenten van het kwaad aanmoesten. Opblazen lukte niet altijd, daarvoor waren sommigen te groot. Natuurlijk verval werd te gevaarlijk en Hitlers congreshal ombouwen tot een winkelcentrum zagen de meeste Nurnbergers niet zitten. De oplossing lijkt nog steeds niet gevonden, al hebben het doku-centrum en de Nurnberger Symphoniker een voorlopige plek in een van Hitlers herspenspinsels: de congreshal.
De congreshal is 2 maal zo groot als het colosseum in Rome. Er moesten 55.000 mensen in kunnen. Jarenlang werd er aan het gebouw gewerkt. Stukje bij beetje verrees het aan de oever van de Duthzensee. Maar de oorlog vroeg meer en meer. Eerst mannen, toen materialen en tot slot de volle aandacht. De congreshal kwam nooit af en bleef letterlijk en figuurlijk dakloos achter.
Wanneer je in het midden van het gedrocht staat voel je het kwaad. Het gebouw lijkt je te willen bijten. Snel weg via de Grosse Strasse. Maar ook hier wordt je ingehaald. Door het verleden en door motoren. Op de 60 meter brede, granieten avenue van Albert Speer krijgen mensen nu motorrijles. Verder wordt de 1500 meter lange weg als parkeerplaats gebruikt.
Een stukje verder ligt het Zeppelinveld. In gedachten flitsen Riefenstahls beelden van duizenden en nog eens duizenden mensen, rode vlaggen met hakenkruizen, een schreeuwende führer, massapsychose. Triumph des Willens werd hier geschoten. De pilaren zijn neergehaald, de tribunes grotendeels door planten veroverd en op de trappen liggen oudere mannen halfnaakt te zonnen. Op het veld staan doelen en worden voorbereidingen getroffen voor een motorsport evenement.
Hoe ga je om met de tastbare herinneringen uit een inkzwarte periode? Het antwoord lijkt in Neurenberg nog niet gevonden.
Foto's
