Beroemde hoortoestellen in Heidelberg

Door: Annettoz

Geplaatst op Apr 17, 2009

Zeven maanden lang heb ik met mijn hoofd in de wolken gelopen. Terwijl ik Kisse moest missen, omdat hij zijn wereldreis aan het afmaken was, probeerde ik me zoveel mogelijk op mijn studie te concentreren. Goed, ik kon niet bij hem zijn maar het gemis weegt niet op tegen de kennis dat Kisse bestaat! Sterker nog, ik mag zelfs van hem houden en hij van mij! We zijn dan wel lichamelijk van elkaar gescheiden, maar geestelijk voel ik me heel dichtbij hem. In Australie kwam ik er al snel achter dat hij een flinke beschadiging heeft opgelopen in zijn jeugd en daarom bijna geen mens kan vertrouwen. Ik heb daarom altijd extra mijn best gedaan om te laten zien dat ik hem hoe dan ook trouw blijf. Dat hij leert dat er mensen zijn die wel bij je blijven, ongeacht wat er gebeurt. Die belofte wordt nu flink op de proef gesteld.

We hebben een gezellig weekend samen in Heidelberg, bij een goede vriend van Kisse. Terwijl we enorm blij met de ander, door de straten zweven en plichtsgetrouw alle toeristendingen aflopen merken we hoeveel mensen onderweg naar ons glimlachen. Kisse zegt dat dit komt doordat ze zien hoe gelukkig we zijn met elkaar en daardoor voel ik me nog eens extra speciaal! Vanaf het deels verwoeste slot Heidelberg hebben we een mooi uitzicht over het oude stadje uit 1196 en de langsstromende rivier. Kisse schiet zijn ouderwetse rolletje vol met foto's van mij en wanneer we langs de beeldentuin lopen, kom ik tot de conclusie dat ik deze tuin ken. Ik weet precies dat na de volgende bocht een groot beeld van Neptunes komt die in een vijver ligt. Vol opwinding ren in de bocht om en ja! Daar staat het grote beeld. Opeens weet ik weer waarom ik dit wist. Ik ben hier als klein kind ooit eens op vakantie geweest met mijn familie! In mijn fotoalbum staat een foto van mij terwijl ik op het beeld klim, dus stelt Kisse voor dat ik dat nu weer doe en er later naast plak!

Behalve dat Heidelberg historisch gezien een boeiende stad is, kom ik achter een paar verhalen die maar weinig mensen kennen maar die veel interessanter zijn! Kisse's vriend werkt bij een gehoorcentrum en verkoopt de nieuwste hoortoestellen. In zijn trouwe klantenbestand bevinden zich een paar zeer bijzondere bezoekers. Zo komt de sjeik van Oman regelmatig langs voor het nieuwste model hoortoestel voor een van zijn vrouwen. Zodra de man op bezoek komt, moet de hele winkel gesloten worden. Ook krijgt hij veel rijke Russische klanten die de dure apparaten alleen maar willen afrekenen met een paar contante flappen uit hun broekzak! Zo verspreidt het nieuws over zijn kleine winkel snel door de wereld van de grootheden en krijgt hij steeds meer bekende gezichten in zijn winkel.

Wanneer Kisse en ik weer terug zijn in Speyer begint de ellende. Toen ik vertrok uit Australie heb ik mijn mobiele telefoon bij hem achtergelaten, zodat we contact konden houden. Die kreeg ik nu weer van hem terug. Terwijl hij boodschappen gaat doen laad ik het ding weer op en ga eens lekker op mijn gemak onze oude smsberichten lezen. Even weer alle lieve woorden ophalen. De schrik is dan ook groot wanneer ik wel hele lieve en intieme smsjes zie, die niet van mij afkomstig zijn maar van ene Sueann. In de veronderstelling dat Kisse zoiets nooit zou doen, juist omdat hij mensen moeilijk vertrouwd, ga ik er vanuit dat de smsjes voor Holle bestemd zijn. Hij houdt nogal van vrouwen, dus hij heeft vast op deze manier contact gehouden met een van hen. Als Kisse thuiskomt vraag ik hem een beetje plagerig “had je soms een vriendinnetje in Sydney?”. Wanneer hij me doodstil blijft aankijken weet ik het antwoord op de vraag en begint mijn hoofd te tollen. Dit kan niet waar zijn! Schor begint hij op de achtergrond uit te leggen dat het toen al niks betekende en dat hij me miste en daarom troost zocht bij iemand anders. Dat het zo lang geleden is en dat ik er geen waarde aan moet hechten, want we hebben het nu goed samen. Hoe hij dacht dat ik met andere jongens aan het aanpappen was en hij de drang kreeg om alles zelf kapot te maken voordat ik het mischien zou doen. Opeens voel ik me behoorlijk stom om al die tijd met mijn hoofd in de wolken te hebben gelopen, op blind vertrouwen. Ik ben inderdaad een dromer en naief. Dat blijkt wel weer.

Terwijl ik een bikkelhard schild om me heenkrijg en hem vraag naar alles wat ik verder nog moet weten, stort hij compleet in. Hij drukt zijn sigaret uit op zijn been en rent naar de keuken, waar hij in een foetushouding ligt te huilen. Te schreeuwen dat hij het beste wat hem ooit is overkomen heeft kapot gemaakt. Zijn pijn en hysterie wekken angst op bij mij voor wat hij zichzelf zou kunnen aandoen en doet het me meer pijn om hem zo te zien dan wat hij heeft uitgespookt met het meisje Sueann. Ik trek hem van de grond af op mijn schoot en probeer hem gerust te stellen. Het is inderdaad lang geleden, maar ik had het nooit verwacht dus de schok was erg groot.

Uiteindelijk komen we beiden tot rust en zitten we na een dag afstand te hebben gehouden, bij elkaar op het balkon. Mensen met spijt moeten vergeven worden. Zo simpel is het en dat zeg ik ook tegen hem. Maar nog een keer zo'n actie en ik ben weg zonder er zelfs maar over te praten. Hij kan niet uitleggen hoe dankbaar hij is en uit het met een nog veel onverwachtere actie; Terwijl hij mijn hand vasthoudt vraagt hij verlegen “wil je met me trouwen volgend jaar?”