Eefje en ik zijn in Cyprus. Ik wilde graag naar Nicosia. Ik hoorde de Zangeres zonder Naam, ergens in mijn achterhoofd, zingen:

Mandolinen zongen zacht in Nicosia
In het middernachtelijk uur onder een hemel van azuur
Mandolinen zongen zacht in Nicosia
Hun exotische muziek, in een nacht vol romantiek
Mandomandolinen in Nicosia
Mandomandolinen voor Maria

Eefje had geen zin. Nicosia trok haar niet zo, plus het was een busrit van een uurtje of 2. Ik was wel benieuwd naar deze gespleten stad. Nicosia is één van de laatste verdeelde hoofdsteden ter wereld als gevolg van de spliting tussen de Republiek Cyprus en de Turkse Republiek Noord Cyprus. Door de stad loopt een V.N. bufferzone die meestal aangeduid wordt met de "green line", de groene lijn. In het centrum van de stad is er één doorgang tussen het Turkse en het Griekse deel van de stad en die ligt in Ledra Street. Sinds april 2008 is deze straat geopend als aanzet naar een beter verhouding tussen Noord- en Zuid-Cyprus. (bron: www.allesovercyprus.nl/nicosia.htm)

De ochtend was voor het Griekse deel en de middag voor het Turkse deel. Het Turkse deel bevalt me beter. Het is er iets minder commercieel… het komt iets meer authentiek over. Ik wandel een overdekte markt binnen. Ik zie heerlijke en verse producten. Mooi al die kleuren van versie groente en fruit; heerlijk al die geuren. Ineens zie ik een politieagent langs lopen, met een bejaarde man in de arm genomen. WAT… zo’n oud mannetje zou toch niet geprobeerd hebben om te stelen en daarbij op heterdaad betrapt zijn. Van nature ben ik niet nieuwsgierig (ahum), maar wil wel op de hoogte blijven. Ik volg het stelletje, op gepaste afstand. Het oude heertje wordt naar zijn scootmobiel geleid. De politieagent helpt het mannetje met instappen en checkt of hij zonder problemen wegkomt…