Girne.

Restanten van een onbegonnen oorlog,
Gelukkig is er niet veel meer van te herkennen.

Toch hoog in de bergen verteld het stilzwijgend een verhaal,
Een moment om toch even te stoppen en het met je eigen ogen te bekijken.

Een tank ver in de diepte die zijn banden verloren was na een verschrikkelijke strijd,
En zo is het blijven liggen tot heden ten dage als een denkbaar beeld voor ieders oog te zien.

Een tastbare herinnering aan deze barre tijden,
Tijden van onzekerheid, geweld en onderdrukking.

Maar toch die verte verteld boekdelen al vele jaren lang,
Een mooi boek vol met blauw naast een werkelijk leed toen destijds.

Vergeet dan maar heel even dat overgeblevene bruine,
Het bruine, roestige nu van deze onmenselijke gebeurtenissen.

Wij houden deze geschiedenis in alle ere.

Maar nu weer zien we weer het volle blauw.

Het blauw van de hemel en de zee en het leven.

Zo blauw.