Onmacht spreekt uit elk gebaar en woord van opa. Terug te zijn op de plek van voor de oorlog, de ruïnes te zien, die ooit de fijne huizen waren, de overwoekerde paden, waar ooit de wegen liepen, grijpt hem zichtbaar aan. Herinneringen aan een tijd, waarin geluk en welvaart heel gewoon leken. Tot de oorlog uitbrak, het dorp en de brug ernaartoe plat gebombardeerd werden en alle inwoners moesten vluchten. Niets is meer zoals het was en niets zal ooit nog weer worden zoals het was. Deel alsjeblieft onze verhalen met zoveel mogelijk mensen, zodat mensen zich bewust worden van wat er hier gebeurd is, was zijn uitdrukkelijke wens.