De Schotse Hooglander is behoorlijk zelfredzaam en kan goed overleven zonder menselijke bemoeienis. Ondanks zijn imposante hoornpartij is het een publieksvriendelijk dier, dat zich ook goed tegen de kou weet te wapenen; hij heeft een lange beharing en slaat vetreserves op. Het feit dat ie langharig en kortbenig is, is echter ook een beperking in met name de ruigere, moeilijk toegankelijke natuurgebieden. Op de Luysen zorgt hij voor de begrazing van de graslanden langs de Abeek. Het jonge dier op de foto maakt deel uit van een kleine kudde van 6 dieren.