“Uhm… is ’t Oostenrijk?”
“Nein…”

“Oh.. dacht het… doet nogal klassiek aan. Duitsland dan?”
“Wieder nein.”

“Haha.. ‘k dacht dat ik er misschien vlakbij zat. Hm… Rusland? Sint Petersburg?”
“NJET!”

“Ok, ok, rustig.. laat me denken. Scandinavisch kan natuurlijk ook met zo'n houten klokkentoren. Natuurlijk! Tis Finland!”
“Ei!”

“Zeg… gaan we schelden?”
“Ei is nee in ’t Fins.”
“Ah zo..sorry.”
“Geeft niks. Raad nog maar eens.”
“Zweden, Noorwegen of Denemarken dan?”
“Nej, no en nej.”

“Lastig hoor… Griekenland toch niet… met die zuilen?”
“óxi.”

“Sjee… Verenigde Staten?”
“Hell no!”

“Frankrijk?”
“Mais non!”

“Engeland?”
“No sir.”

“O stom… nu weet ik ‘t. Japan! Die kopiëren alles.”
“ie-e.”

“Jammer… ‘k vond mezelf al erg slim. Tis daar Vijf over half vijf…”
“Dat klopt wel.”

“Tis toch wel Europa?"
“Mag ik eigenlijk niet zeggen maar vooruit: ja”.

“Ah… stom… ’t is een strikvraag. Tis gewoon Nederland.”
“Haha… fout!”

“Pfff… ik geef ’t op. België?”
“Jaaaaaaaa!”

“Je meent ‘t niet. Waar dan?”
“Brussel. Bruxelles. Het is de Sint Jacob-Op-Coudenberg kerk en ligt aan het Koningsplein in het centrum.”

“Mooi zeg!”
“Zeg dat wel.”