Omdat wij de boot vanuit Igoumetsina terugnamen, leerde raadpleging van de kaart dat we eigenlijk heel dicht bij Albanie zaten... Dat nodigde mij dan weer weer s een echte grens over te gaan.. En dat hebben we geweten: het duurde een uur om met de leaseauto (een bmw, geen mercedes gelukkig) die op naam van de leasemaatschappij stond wat niet gelijk was als mijn naam in mijn paspoort de grens over te komen, maar uiteindelijk mochten we door (tip: zorg voor een gestempelde verklaring van het consulaat, wij mochten door met een door de leasemaatschappij stante pede gefaxde authorisation declaration, waar ook de nodige stempels op moesten staan). Ons tochtje moest zich dan ook beperken tot Butrint- prachtig - zie daarvoor andere tips. De wegenkaart van griekenland was echter ontoereikend om de weg te vinden en al snel belandden we op zandpaden vol kuilen. Oftewel: het pontje (een paar houten planken) hield ons wel, daarna was er nog asfalt, maar al snel hield dat op en was t ouderwets hobbelen en heel vaak bij elke splitsing de weg vragen: soms in het engels maar nog vaker met gebarentaal. Butrint was prachtig maar deze ouderwetse reiservaring en de vriendelijkheid van de bevolking maakte dat een reis naar Albanie met stip is gestegen op ons wensenlijstje!