Na urenlang in het oude centrum van Hoi An rondgelopen te hebben, gaan we terug naar de waterkant om een uurtje op de rivier te varen. Ver voordat we de kade naderen komt het mannetje al op ons af stormen, vechtend voor zijn klandizie.
We komen voor ons beiden 250.000 VND overeen (de vraagprijs was 150.000 p.p.). Als we eenmaal in zijn boot zitten begint hij direct met een voorstel voor 2 uur, of 100.000 extra voor 1 ½ uur, waar we dan mee instemmen.
Hij vaart een stuk stroomafwaarts waar een man en vrouw in een traditioneel vissersbootje liggen te wachten tot er toeristenboten langs komen varen. Het net wordt 3x uitgeworpen en weer binnengehaald en dan komt hij langszij varen en laat een mandje met kleine visjes zien die hij hier gevangen heeft, zo te ruiken al enkele dagen geleden. Dan wil hij toch wel een beetje geld ontvangen voor de foto’s, en nog wat extra voor zijn vrouw die het roeiwerk moest doen. Als beloning mogen we dan nog even een close-up foto van hem maken. Ik denk dat dit hun veel meer oplevert dan het beetje vis wat ze zouden kunnen vangen.
Daarna puft onze boot weer terug en worden we ingehaald door enkele andere toeristenboten. Het extra geld wat hij ons heeft afgetroggeld voor een half uur extra varen is gemakkelijk verdiend; we varen exact hetzelfde tochtje als van 1 uur, maar dan de helft langzamer. Vlak voor terugkomst zo’n enorme plensbui dat de paraplu onder het afdak ook nog nodig blijkt.