Vietnam-Hoi An

Door: DBluemink

Geplaatst op Aug 17, 2018

VIETNAM- HOI AN
Van Hue zijn we met een gids naar Hoi Ann gereden, langs de
Hai Van Pas. Dit is een schitterend route met mooie uitzichten. De bunkers uit de oorlog die we onderweg tegen kwamen waren indrukwekkend om te zien. Vervolgens reden we langs de Marble Mountains grotten, dit zijn 5 grote bergen die vooral bestaan uit kalk en marmer. Dit vonden we leuk om even te zien maar zeker geen hoogtepunt. Ook bij de Lagoon waar de mensen aan het vissen waren hebben we onderweg even een leuke stop gedaan.
Halverwege de middag komen we aan in ons kleinschalige hotel, 4 huisjes zijn het om precies te zijn.
Naar ons idee weer een top locatie, kleinschalig, prachtige huisjes, heerlijk zwembad en net even buiten de stad in alle rust.

De middag brengen we bij het zwembad door om vervolgens de avond Hoi An de stad te bezoeken.
De taxi brengt ons in 5 min naar de stad, de drukte in….WoW wat is het hier overweldigend.
Taxi’s , brommers en fietsen alles rijd door elkaar, en weer is het een uitdaging om over te steken.
De stad is enorm toeristische, dit is wel een plek waarvan ik dat begrijp. Overal waar je kijkt branden prachtige lampionnen in de avond, niet voor niets word het ook wel de lampionnen stad genoemd.
De stad is oud, het heeft absoluut veel sfeer en je vind er ontzettend veel leuke winkels en reastaurantjes, het heeft nergens hoogbouw.
Er zijn veel tailors in de stad( kleermakers) zo laten wij ook kleding maken bij een klein winkeltje van een ontzettend lieve mevrouw.
Ze heeft nog wel een leuk stofje alleen niet in de winkel liggen, dus vraagt ze me of ik even op de scooter meega naar de winkel van familie om te kijken of ik t ook een leuk stofje vind. Zo gezegd zo gedaan, ik achterop en 10 min. later zijn we weer terug.

We hebben een dag in de ochtend regen gehad, niet getreurd, de kinderen wilde graag Vietnamees koken. Wat een leuke middag was dit. Op de fiets naar de markt, om vervolgens echt Vietnamees te leren koken. Aangezien koken niet een van mijn kwaliteiten is, en thuis een aardappel van je bord kan vliegen, ging dit met een beetje hulp me aardig goed af. De kinderen waren trots op het resultaat.

Een van de laatste dagen gaan we naar een klein dorpje, ongeveer 40 min. Rijden van Hoi An.
Een tip van de eigenaar van het hotel.
Het plaatse heet Tam Thanh en is zeker de moeite waard om eens te bezoeken.
Het is een klein dorpje. Ze proberen hier toeristen heen te trekken alleen lukt dit nog niet zo.
er is geen toerist te bekennen op het moment dat wij er zijn. Wat het dorpje leuk maakt is natuurlijk de mensen, maar ook op alles huisjes staan de prachtigste muurschilderingen.
Als we aankomen drinken we wat in een hutje aan zee, het is bloedheet die dag dus Isa smeert haar gezicht nog even in. Mevrouw des huizes voelt aan Isa d’r huid en denkt dat ze zo blank is, wat ze heel mooi vind, door de crème. Meneer des huizes word erbij gehaald en hij begint ook met onze crème te smeren, hij vind t geweldig en we hebben om een flesje crème veel lol gehad. Ook hier spreken de mensen geen woord Engels. Verderop in het dorp bij de prachtige muurschilderingen komen we een oudere mevrouw met een puppy tegen, de kinderen hebben natuurlijk alleen maar ook voor het hondje vanaf dat moment. Mevrouw begint hele verhalen te vertellen tegen ons, we verstaan er werkelijk geen woord van, als we met handen en voeten uitleggen dat we haar niet begrijpen gaat ze alleen maar harder praten. Ze laat ons haar huis zien…..pfff….een paar houtblokken met daarop een pan is haar keuken, een paar latten met een matje erop is haar bed en een hangmat is haar relax hoekje. En dit zijn de momenten dat ik me bijna een beetje schaam….omdat ik besef in wat voor luxe we leven en de kinderen opgroeien.
We geven haar een paar euro, ze wil het niet aanpakken en t aan de kinderen teruggeven. Dan leg ik het onder de pan in haar keukentje, we zeggen gedag en lopen weg. Als we omkijken zien we haar vol blijdschap wapperend met de briefjes het hele dorp rondgaan. Ik merk dat er een traan over m’n wang loopt, enerzijds omdat ik te volste besef hoe oneerlijk het verdeeld is in de wereld, anderzijds dat het mooi is dat we iemand even zo blij hebben gemaakt.
Buiten de toeristische gebieden spreken de mensen geen woord Engels, Vietnamees lijkt in niets op Nederlands dus ik kan er geen woord uithalen. Met handen en voeten praten is dan makkelijker gezegd dan gedaan, soms begrijpen we elkaar hierdoor maar ook heel vaak niet. Toch heeft dit zijn charme en zijn het allemaal hele lieve mensen die graag contact willen maken.
De tailor, verteld ons dat ondanks dat ze leeft van het toerisme, hierdoor ook het Hoi An van vroeger weg is. Nog geen 5 jaar gelden was het een stuk rustiger dan het nu is. Het word overspoelt door toeristen. Nu zijn er echt nog leuke authentieke oude dorpjes in de omgeving, ik ben bang dat dat over een paar jaar ook al een stuk minder is.
Morgen vliegen we terug naar Saigon, en 2 dagen laten gaan we weer naar huis.

We zijn weer mooie herinneringen rijker met z’n vieren.
En zoals altijd waar onze reis ten einde loopt begint ook weer onze volgende reis, in een ander wereld deel dat is zeker! Tot volgend jaar.

Laterrrrr





Verstuurd vanaf mijn iPad