Marrakech to Istanbul, deel 5
Istanbul
Turkije
WesselSteinhaus
Marrakech to Istanbul, deel 5
Hoe langer we in Athene waren, hoe mooier de stad werd. Bij aankomst schrokken we van het aanzicht van de stad, toen we naar ons hostel liepen werd dit niet veel beter en toen we in de nacht een biertje dronken met vluchtelingen werd het alsmaar bevestigd. Echter naarmate de dagen verstreken kreeg Athene ons te pakken, als een ruwe parel die zachtjes gepolijst wordt. Vorig jaar was Ljubljana de verborgen schat van onze reis, ditmaal was het zonder twijfel Athene. Waar we een semi Europese stad hadden verwacht kregen we een Balkan achtige stad gebouwd rondom de ruïnes van de oude Grieken, de bakermat van onze westerse samenleving. Een stad overgenomen door Graffiti. Maar wel een heerlijke stad!
Naarmate we meer in contact kwamen met de Grieken en hun gebruiken werden we ook steeds meer verliefd op de stad en haar inwoners. Uiteindelijk bleek ons hostel zich ook te bevinden in de minste wijk van Athene, wat ons allicht een vertekend beeld van de stad had gegeven. Uiteindelijk is dat misschien wel het mooiste van alles, dat we de stad vanuit meerder perspectieven hebben ervaren. Want buiten de buiten de verpauperde wijk waar we in zaten, was de stad prachtig! Al met al een wonderbaarlijke ervaring om op dit moment in Athene geweest te zijn!
Na vier dagen Athene zijn we om vijf uur in de middag in de bus gestapt naar Istanbul. Een busreis van veertien uur langs de prachtige kustlijn van Griekenland. Toen we onze ogen in de ochtend weer openden waren we aangekomen in Istanbul, direct bij aankomst in de stad (een joekel van een stad met net iets minder inwoners dan Nederland) kwamen we erachter hoe enorm deze stad wel niet is. Het openbaar vervoer is hier niet op het niveau wat we in Europa gewend zijn, dus veel wordt hier nog met grote touringcars gedaan. Zo kwamen we vroeg in de ochtend aan op een bus standplaats waar wel honderden bussen aankwamen of klaar stonden voor vertrek, nog nooit zoveel bussen bij elkaar gezien. En daar stonden we dan om zeven uur in de ochtend in Istanbul, eerst maar een lekker Turks ontbijtje en de stad in om te ervaren hoe het hier is. Door alle spanningen rondom Turkije waren we toch wel eer benieuwd of je deze spanningen ook in het dagelijkse leven in de stad merkt. Het eerste wat we merkten was de controle bij de metro, alle tassen worden gecontroleerd bij binnenkomst. En vervolgens stapten we uit op het taksimplein, het plein van de demonstraties. Op dit plein hingen overal enorme Turkse vlaggen aan de gebouwen. Toen we verder door de stad liepen markeerden deze vlaggen het straatbeeld van Istanbul, overal hingen enorme vlaggen, op de trams zitten vlaggen, aan de auto’s hangen vlaggen, aan motoren, boten, overal komt de Turkse vlag terug.
Maar buiten deze enkele facetten heeft Istanbul ons toch zeer blij verrast. Geen moment hebben we ons hier onveilig gevoeld, integendeel het voelt hier eigenlijk heel fijn, in de stad voel je amper de spanning. In sommige delen van Istanbul heb je bijna het gevoel dat je in Amsterdam rondloopt, de stad doet heel westers en welvarend aan en de mensen kleden zich hier heel westers. En wat een prachtige stad is dit om in rond te lopen, op iedere hoek van de straat wacht zich een nieuwe verrassing, zo hebben we onze dagen hier ook versleten. Genieten van de prachtige cultuur, de enorme moskeeën en de rijke historie van de stad. Deze stad heeft ons ook weer genoeg stof tot denken gegeven over de situatie in Turkije, wat weer resulteerde in mooie gesprekken over Turkije en de culturele verschillen.
Vandaag is alweer de laatste dag van onze trip, deze zullen we weer invullen met het bewonderen van Istanbul. Ook maken we nog even een uitstapje naar Azië, het is toch komisch dat je hier de boot of de metro kan nemen naar de overkant van de Bosphorus en dat je binnen een kwartier zowel in het continent Europa als in het continent Azië bent. Vandaag is ook de laatste demonstratie tegen de coup en voor de Turkse "democratie". Wat er in zal resulteren dat de straten nog meer gevuld zullen worden met vlaggen en dat "half" Istanbul op de been zou zijn om de demonstratie bij te wonen.
Vannacht staat de wekker rond half drie, om vervolgens om zes uur in de ochtend terug te vliegen vanaf Istanbul naar Parijs. Zoals de trip met een marathon etappe begon zal deze waarschijnlijk ook zo eindigen. Doordat de stoelen van de Thalys al bezet zijn, zit e voor ons geen andere optie op dan een treinreis van zo’n tien uur te maken om vanaf Parijs weer in het mooie Meppel te komen.
De groeten uit Istanbul!
Foto's
