Toen ik op een plein in Tashkent dit jongetje met zijn vlieger in de weer zag, moest ik direct denken aan het prachtige boek van Khaled Hosseini en de even mooie film. In de film, maar vooral in het boek, krijg je een beeld van Afghanistan dat heel anders is dan de oorlogsbeelden die wij kennen. Je voelt de liefde voor het land en het verdriet om haar geschiedenis er door heen. Tijdens mijn reis door Oezbekistan heb ik daar meerdere malen aan moeten denken. Op een zeker moment waren we maar 100 kilometer van de grens met Afghanistan verwijderd, maar het is een wereld van verschil als het gaat om hoe de mensen moeten leven, zeker de vrouwen. Bijna ondenkbaar.