Deze mensen die zich een kriek lachen vanwege capriolen die landgenoten van hen uithalen tijdens volksspelen op de Dag van de Arbeid, leveren een beeld op, dat naar onze begrippen een beetje on-Koreaans voorkomt. Het meisje op de grond komt bijna niet meer bij van pret. Er is sprake van een sportieve loop, waarbij het er om gaat wie het snelst en het behendigst een tak terugbrengt. Uiteraard wordt het de lopers heel moeilijk gemaakt, tot groot plezier van de toeschouwers. Dit tafereel levert associaties op met onze gezegden “Een dag zonder lach is een verloren dag” of “Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd”. Moraal van het verhaal: geniet van de geneugten van het leven.