Tijdens een bezoek aan Pashupatinath bezoeken we een bejaardenhuis bij een tempel waar de allerarmsten zijn ondergebracht. De omstandigheden zijn slecht, binnen zijn donkere langen gangen met afgebladderde muren waar het meer lijkt op ene gevangenis dan op een bejaardenhuis. De oudjes slapen op gammele ijzeren bedden met super dunne matrasjes. Degenen die nog enigszins kunnen zijn vooral buiten om samen wat te praten, te bidden en in het zonnetje te zitten. Toen wij er waren was het net etenstijd en ondanks de armoe was de sfeer vredig. We hebben wat spulletjes achter gelaten en gingen met een bezwaard hart weer weg. In dit soort landen is oud zijn echt zwaar, zeker als je arm bent.