We gingen een dagje naar Bhaktapur. We worden door een taxi afgezet en lopen zonder kaart de stad in. Er komen groepen mensen vanuit een zijstraat en deze vormen een lange stoet die de steile straat omhoog gaat. We zijn benieuwd en sluiten in de stoet aan. We begrijpen al nel dat we niet richting het wat meer toeristische centrum lopen, maar juist de andere kant. Grote stellages met foto's van overleden mensen erop worden meegdragen. Steeds meer muziek is te horen. We komen in een straat waar grote groepen jongeren met gekleurde stokken ritmisch tegen elkaar slaan opgezweept door grote drums. De sfeer gaat van plechtig, gedragen naar feestelijk, uitzinnig. We lopen midden in het feestgedruis dat 2 uur later toch op het centrale plein uit gekomen is.
Het festival heet de Gai Jatra. Men eert hiermee de doden van het afgelopen jaar. Lang geleden was er een koning die zijn zoon verloor. Zijn vrouw was ontroostbaar en alles wat hij probeerde om haar een beetje op te beuren, mislukte. Hij wilde haar laten zien dat de dood een onderdeel van het leven is en riep daarom het volk op voor een carnaval waarbij de doden van ieders familie geëerd werd. De bevolking kwam massaal op en lieten de koningin dat ook zij familieleden zijn kwijtgeraakt.