Ze zitten vastgeroest op een muur. De twee oudjes waar geen woorden voor te vinden zijn. Bewegingsloos kijkend hoe ik passeer en de camera in de aanslag neem. Een bijna dreigende blik. Ze wacht met haar trekje aan de sigaret. Het moment bevriest. Ik hoor de spiegel klappen. Als een schot in de stilte. De blik verraadt dat ik maar beter kan doorlopen. Ik hoor niet in hun verhaal en loop glimlachend verder. Ze kijken me lang na met het raadsel waarom een foto werd gemaakt van dat andere leven.