We varen vanaf Inle Lake naar het zuiden, richting Loikaw. We bevinden ons in centraal Myanmar. In dit gebied is alles nog oorspronkelijk gebleven. Het zal er honderd jaar geleden niet anders aan toe zijn gegaan dan vandaag. Hier moet werkelijk niets veranderd zijn.

Slaperige dorpjes aan het water, waar we traag aan voorbij glijden. Veel bootjes en bedrijvigheid op het water, bamboebossen, rijstvelden. Op de achtergrond van dit idyllische rivierlandschap de altijd wazige blauwachtige bergen. En overal die opgestoken vriendelijk zwaaiende handen. Zonder uitzondering. Hier groet men elkaar en iedereen die langs komt. Dit is het meest vriendelijke, zachtaardige volk dat ik ken.

Het water is hier van levensbelang. Alles speelt zich af op en nabij het water. Dat maakt een boottochtje tot een waar kijkspektakel. Sinds een aantal jaren is het gebied niet langer afgesloten voor buitenlandse bezoekers. Vanwege de afsluiting is het nog wel een stuk authentieker gebleven.