In 2002 reizen we door Birma, een fantastisch land, dat op dat moment nog niet erg toeristisch is. In de omgeving van Mandalay maken we een trekking door de bergen. We lopen 4 uur voordat we bij het eerste bergdorpje zijn. Het regent al uren en we zijn drijfnat en moe van het lopen in de modder. We schuilen in een klooster en mogen daar onze zelf meegebrachte lunch opeten. De monniken brengen thee en mandarijntjes en laten dan vol trots een logboek zien waarin ze bijhouden wanneer ze buitenlandse bezoekers in het dorpje hebben gehad. Dat blijkt 1 jaar geleden, dus zijn we voor hen heel speciaal. Ook de bewoners uit het dorpje zijn niet echt aan buitenlanders gewend. Ondanks het troosteloze weer komen ze toch even uit hun huisjes voor een vaak verlegen maar vriendelijke begroeting. Die middag worden we in nog 2 andere dorpjes warm onthaald en mogen we onze natte kleding drogen bij een vuurtje. Uren later dan gepland en nog net voor het donker invalt bereiken we weer de bewoonde wereld. Het is een zware trekking over grotendeels kleipaden, maar de kennismaking met dit onontdekte stukje Birma is voor ons heel bijzonder.