Treinreis om nooit te vergeten
Myanmar
Azië
Wisseschout
Treinreis om nooit te vergeten
Onze treinreis van Yangon naar Bagan begon om 16 uur.[ tot de volgende morgen 8 uur] Alleen al het zitten wachten op het perron is al leuk. Er was een coupé eerste klas met slaapgelegenheid voor ons gereserveerd, met 2 stapelbedden. Gelukkig was het niet druk en hoefden we die niet te delen. En daar vertrek de trein en begint onze zeer onrustige treinreis. Hoe moet ik die beschrijven? Een wilde paardenrit op een bokkig paard? Een soort raft tocht op een klasse 4 rivier? Een kermisattractie van het hoogste soort? Feit was wel dat ik geprobeerd heb om te lopen in het gangpad, maar helemaal vertwijfeld bleef steken toen we op een wel heel slecht traject reden. Ik kon niet meer lopen. Werd alle kanten op geslingerd. De ijzerren deuren van de toiletten schoten los en gingen als een gek heen en weer staan slaan. Dat kwam nog bij de enorme herrie die de trein zelf maakte. Hoe moesten we hier in slapen? Verder was het een heel, heel oude trein. ooit door de Britten hier gebracht en nooit meer onderhoud? Alles verveloos/ kapot/ en heel vies. Maar.... de rit zelf was prachtig. Dorpjes, landleven en de sfeer.Lekker de ramen open. Kletsen met de buren. Geweldig!
Er kwam zelfs een mannetje langs voor de bestelling van het avondeten. Bordje rijst. Dat kwam hij brengen en dat was een top prestatie hoor. Helaas is het al vroeg donker. Ramen dicht en de luiken toe. Proberen toch maar te gaan slapen. Om onze rug anders wordt je uit je bed gesmeten. Ja, Ja om 20 uur al. En je geloofd het niet WE SLAPEN ook nog. Om 4 uur wel klaar wakker. Ontbijt je? Koffie graag, maar zonder suiker en melk. Ha Ha. Dus wat krijgen we? Koffie met heel, heel veel suiker en melk. Bordje rijst? Nee dank je we zijn er immers al vroeg dus ontbijten we wel in ons hotel. Om 9 uur zijn we er nog niet, om 10 uur zijn we er nog steeds niet. Omdat lopen naar de restauratie wagen [ ja die is er ook, maar nooit bereikt] niet mogelijk is, zijn we blij dat er eindelijk iemand van het personeel langs stuiterd. Nee we zijn er nog niet. Het wordt wel 12 uur! De trein heeft o.a vannacht 2 uur stilgestaan. Daar weten wij niets van ,wij sliepen. Gelukkig hebben we nog heerlijke cake en bananen bij ons dus genieten we van de omgeving. Mooi. Dorpjes, pagodes, ossenkarren, rijstvelden, ijsvogels, verkopers op perronnetjes, helemaal niet erg en de tijd vliegt voorbij. En ja om 12 uur zijn we dan in Bagan. Nu we een paar weken terug zijn kijken we met heel veel plezier terug. We hadden het niet willen missen.
Foto's
