Bij toeval stuitte ik in Saikhan Ovoo op een verlaat Nadaam festival. Deze twee kinderen waren op weg naar de start van de paardenraces, zo'n 16 km van het dorp. Een auto met vlag reed voorop, de volle 16 km lang om de kinderen de weg te wijzen: het zijn de 4 - 8 jarigen die racen! Bij de finish (een lijn van kalk in de woestijn met twee jury leden aan elke kant) werd aangevinkt wie er binnen gekomen zijn. De eerste 3 worden daarna in het zonnetje gezet in het dorp evenals de laatste die luidt huilend zo'n kwartier later over de finish stoof: die krijgt dan de titel "vette maag" en de zegen dat hij volgend jaar met zijn paard vast beter getraind, minder zwaar en dus sneller zou zijn. De meeste festivals worden begin juli gehouden, maar gezien de droogte en strenge winter in deze streek waren de paarden zo vroeg in het jaar nog niet sterk genoeg om de races te lopen. Bovendien waren veel families weggetrokken in de hoop op betere wintergronden voor hun dieren en nog niet allemaal teruggekeerd. Nu de meeste families teruggekeerd waren, werd alsnog een nadaam gehouden.