Een bezoek aan Terelj NP tijdens de Trans Mongolië Express

Door: Fredenpetra

Geplaatst op Jul 6, 2011

Ulaan Baator/Terelj NP - Mongolië
Wanneer we na de stop in Irkutsk, weer op de trein stappen voor de rit naar Ulaan Baator in Mongolie begint de reis al goed. Onze gereserveerde coupe ligt vol met Mongoolse handelaren met natuurlijk al hun handel. Het duurt wel 20 minuten voordat ze alles hebben leeggehaald. En als ze weg zijn laten ze een zeer vieze coupe achter. Wij ploffen op de banken neer maar durven even niets aan te raken. Maar goed, we moeten hier toch nog nog een goede 24 uur vertoeven dus met wat Snoetepoetsers (met dank aan Zwitsal;-))) maken we de boel een beetje fris en besluiten gewoon op onze laken te gaan zitten. Als we even later toch helemaal geïnstalleerd zijn, gaan we eerst allemaal nog een paar uurtjes slapen want het is pas 6.30 uur 's morgens. Om 10 uur worden we allemaal wakker en gaan we lekker ontbijten; oud brood, jam, Fred&Ed pasta en kleine witte kaasjes. Weer geen vitaminen en mineralen dus. Na het ontbijt ga ik even buurten bij al onze medereizigers van het eerste gedeelte van de treinreis. We wisselen even lekker onze verhalen uit en op de gang is inmiddels het Holland House alweer geopend. We lunchen vervolgens met Wasa crackers en leverpastei, welke we krijgen van Dorien. Wat kan dat toch goddelijk smaken met een komkommertje!
In de trein is het ondertussen een drukte van belang, want de Mongoolse handelaren lopen ijverig heen en weer met hun handel. Sommige pakketten zien we wel drie keer voorbij komen en wat ze er nou allemaal mee doen is ons echt een raadsel. De meeste coupes worden gewoon omgebouwd tot winkeltje en ze hebben echt alles, van kleding tot douchekoppen. Helaas nemen de handelaren ook de toiletten in gebruik wat betekend dat het erg moeilijk is om je plas kwijt te raken. Maar op de toiletten wil je toch niet lang toeven want de lucht is onbeschrijfelijk.
Maar op het moment dat we de Russische grens bereiken gaat de kermis pas echt beginnen. Om de handel te verbergen worden zelfs de luiken onder de grond van de gang vol gestopt met smokkelwaar en als alles vol zit, ligt de provotnik de loper er overheen en is het alsof er niets gebeurd is. Zij speelt namelijk ook een hele grote rol in het smokkelverhaal. Bij de grens moeten we wel drie uur wachten eer alle formaliteiten geregeld zijn en na een paar kilometer rijden begint het hele verhaal nog eens opnieuw en dit keer bij de Mongoolse grens. Al met al zijn we zes uur zoet met deze hele procedure en worden we een beetje als criminelen behandeld. Het is gewoon een grote poppenkast! Maar goed, na zes uur mogen we weer plassen en kunnen we eindelijk gaan slapen.

In de vroege ochtend komen we aan in Ulaan Baatar en stappen over in een busje. Als we de vieze gore stad achter ons hebben gelaten genieten we van het weidse uitzicht en na een uurtje rijden komen we aan in een heel leuk klein gerkamp met tien tenten en een restaurantje. We krijgen een hele fleurige tent toegewezen en kunnen ons eindelijk even wassen. En dat is best wel weer nodig na 2 warme dagen in de trein. De temperatuur in Mongolië liegt er ook niet om want het is er 38 graden. Maar we genieten met volle teugen van de rust, het uitzicht en het heerlijke eten. En dat konden we best gebruiken. We besluiten dan ook direct een extra dag hier te blijven en niet terug te gaan naar de stad, zodat we hier weer even op krachten kunnen komen. In de loop van de ochtend bezoeken we een nomaden familie die verderop met hun gertent staan. We worden hartelijk ontvangen en krijgen gelijk een kop yoghurt voorgeschoteld. Erg lekker, maar er volgt nog meer. Brood met een soort creme fraiche, kaas-tenen-koekjes en zelf gemaakte wodka. En wij maar braaf alles opeten. Alleen als het schaaltje leeg was werd er direct weer bijgevuld. Dus leerde we al snel wat te laten staan. Maar al met al toch heel wat binnengekregen wat er natuurlijk 's middags gelijk weer uit wilde! Ik zie inmiddels botjes verschijnen die ik in mijn hele leven nog niet gezien heb!? Verder was het erg leuk om met deze mensen kennis te maken en via een gids hebben we nog even gezellig met elkaar gepraat. Al met al is het natuurlijk een ontzettend hard bestaan, want ze leven letterlijk van vlees en melk en zijn verder afhankelijk van wat ze eventueel kunnen krijgen van mensen die vanuit de stad hun kant op komen. De mensen die wij bezochten hebben 20 koeien die twee keer per dag uit zichzelf vanaf de steppe terug komen om gemolken te worden. Als we aan het eind van de middag voor onze ger in het zonnetje zitten zien we ze inderdaad voorbij komen. 's Avonds genieten we weer van een heerlijke maaltijd in het restaurant maar de kokkin is een beetje bezorgt omdat ik heel weinig eet. Wat dacht je van tenen-kaas-koekjes??!!

De laatste dag in Mongolië is het weer totaal omgeslagen, het regent zo nu en dan en de temperatuur is met 20 graden gezakt. Maar ook dit heeft zo z'n charmes wel vooral als we 's middags gaan paardrijden! Wat geweldig was dat. We kregen een mooi Mongools paardje toegewezen en samen met mijn begeleider hobbel ik over de Mongoolse steppe. Vooral het trieste weer en de regen maakte de sfeer echt compleet. Maar op de terugweg moest ik er echt aan geloven, want de paardjes gingen in galop. En daar zaten we als een paar zoutzakken te schudden op ons houten (?!) zadeltje. Al had Fred aardig de smaak te pakken, ik ben zeker geen natuurtalent! Toch mocht het de pret niet drukken want ik vond het echt een belevenis. Bij terugkomst in onze gertent hebben we eerst de kachel lekker opgestookt om op te warmen en om de kleren te drogen.