Ruim voor de zon onder gaat rijden we naar een plek waar we de hoogste zandduin van de Khongoryn Els kunnen beklimmen. Deze duin is zo'n 300 meter hoog en als we uit de auto stappen zie ik al dat dat geen makkie gaat worden...

Vanaf het begin is het steil omhoog. Elke stap die je zet is eigenlijk maar een halve, want door het losse zand zak je meteen een heel stuk terug. Als ik op de helft ben en naar boven kijk lijkt de top echt niet te halen... Steeds 20 stappen en dan op adem komen en op het laatst zelfs op handen en voeten naar boven.

Het zonlicht valt precies op de andere kant van de zandduinen, en hoe hoger ik kom hoe warmer het licht wordt. Ik zie maar er een glimp van, maar het geeft elke keer weer genoeg kracht en motivatie om toch weer verder te klimmen!

Maar net op tijd ben ik boven! Onvergetelijk mooi was deze zonsondergang, maar ook onvergetelijk vermoeiend!