Hotel op stelten!

Door: Hermine

Geplaatst op Jan 10, 2010

Campings, huisjes huren in verschillende Europese landen we besloten nu eens echt uit te pakken! De kinderen (bijna) volwassen en dus in staat vonden we om alleen thuis te blijven, wij 25 jaar getrouwd: tijd voor een echte reis! Iedereen verklaarde ons voor gek. Niet omdat we al ruim 25 jaar bij elkaar waren maar SARS was het woord in het jaar 2003 en dat ging je dan toch niet opzoeken!? Wij wel, je kunt immers altijd en overal wel iets oplopen en zou het dan juist niet erg rustig zijn in die 'verre' landen?

We besloten een rondreis met een huurauto te gaan maken in Maleisië met vooraf geboekte hotels langs de route want onervaren als we toen nog waren met reizen op deze manier leek ons dat wel handig. Na een vliegreis met hevige turbulentie waardoor mijn koffiemelk niet in mijn koffie kwam maar in een glas jus d'orange landen we op het vliegveld van Kuala Lumpur. Met extra controle vanwege de Sars gaan we met een treintje naar de uitgang. Daar overvalt ons de natte hitte, een sauna vind ik heerlijk maar niet met mijn kleren aan. We worden opgewacht door een taxichauffeur die ons naar het hotel zal brengen. We kijken onze ogen uit, niet gewend als we zijn aan een land als dit. We letten goed op hoe het hier gaat in het verkeer en we ontdekken dat op de verkeersborden de richting wordt aangegeven met Jalan. Op een vierbaansweg is het dus heel handig om op tijd te ontdekken welke Jalan je moet volgen om in de goede richting te rijden. Het is ongeveer 75 km naar het centrum van Kuala Lumpur en als we nu al zoveel indrukken krijgen hoe moet het dan wel niet zijn zodra we de kustroute en de binnenlanden gaan bekijken?

De chauffeur controleert onze naam en de naam van het hotel op zijn 'passagierslijst' en de gegevens kloppen. We zijn toch wel moe na de lange vliegreis en we verheugen ons op een douche en een klein tukkie voordat we KL gaan verkennen. Dan komen we bij het hotel en de koffers worden in de hal gezet zodat we ons kunnen melden. Er wachten nog meer mensen bij de balie dus we nemen afscheid van de chauffeur en nemen plaats in een lekkere stoel: het avontuur kan beginnen! Dan valt mijn oog op een folder, met mijn door de jetlag aangetaste brein lees ik de naam van het hotel. Ik kijk nog eens rond en zeg tegen mijn man:"de lobby van het hotel ziet er toch wat anders uit dan op de foto van de folder die ik thuis heb ingekeken". We zijn in het verkeerde hotel afgezet! Wat paniekerig begin ik rond te lopen, vraag aan mijn verbouwereerde echtgenoot "wat nu" en zie de manager van het hotel. Hij zegt ons kalm te blijven: "no problem", een zinnetje dat we de komende weken vaak zullen horen. Na een telefoontje komt dezelfde taxichauffeur die ons verkeerd heeft afgeleverd weer voorrijden en wat volgt is een 'Hop on Hop off" versie op zijn Maleisisch. Een leuke citytrip waarin we veel bezienswaardigheden zien want het goede hotel ligt voor mijn gevoel aan de andere kant van KL.

We zijn inmiddels zo wakker dat we na het wegzetten van de koffers maar meteen aan de saté gaan in het winkelcentrum aan de Bukit Bintang. Ik voel me snel 'thuis' in de volgende 2 dagen die we nog in KL zijn voordat we gaan rondreizen. We bezoeken natuurlijk de Petronas Twintowers met het enorme winkelcentrum waar 2 vrouwen bezig zijn om met een tandenborstel (!) de roltrappen schoon te maken, Chinatown en de Sri Mahamariamman Hindutempel. Bij deze tempel trekken we onze schoenen uit en geven ze in bewaring bij een vriendelijke Hindoestaan zonder voortanden. Naast het eerder genoemde zinnetje zullen we ook dit verschijnsel, het ontbreken van de voortanden nog regelmatig zien. De tegels in de tempel zijn door de flink neervallende regen spiegelglad en al na een paar stappen glijd ik (ik ben op blote voeten) onderuit op mijn rug. Ik probeer overeind te komen het lukt me om op mijn knieën te gaan zitten en wanneer ik omhoog kijk zie ik een schitterende afbeelding. Door de val op mijn rug heb ik bijna geen adem meer maar het kijken naar de afbeelding maakt me rustig. Een jongeman komt me vragen of alles goed met me is. Ook dit maken we regelmatig mee: oprechte belangstelling, vriendelijkheid en behulpzaamheid.

Rustig gaan we aan de kant zitten en we volgen de bezoekers en schaars geklede monikken met hun haar in een staart die tegen de klok in langs het altaar lopen. Zij smeren een witte substantie op hun gezicht en sommigen laten iets bij het altaar achter voor hun voorouders. Na het verlaten van de tempel zien we een Boeddhistische monnik in de stromende regen staan met zijn bedelnap in de hand. Voor ons Europeanen zijn al deze indrukken heel indrukwekkend, ontroerend en tegelijk zo 'eigen'. We zijn zo blij dat we de 'grote stap' hebben gewaagd! Bovendien zullen we na de rondreis nog 2 dagen in KL zijn dus waarom haasten!?

Na een laatste maaltijd in KL in een restaurantje waar je zelf mocht zeggen wat je wilde eten want "zij zouden het wel klaar maken" zouden we de volgende ochtend verder reizen. Ik weet nog niet wat ik gegeten heb: iets met eieren, overvleugeld met een snufje benzinedampen want de grote deuren van de nooduitgang die uitkwamen op een parkeergarage stonden open. Wordt vervolgd....