Damascus Street maakt deel uit van de Green Line. Daar, op een strategisch punt van Sodeco square, staat sinds 1924 het Barakat House. In de acht ruime appartementen leefden families uit de middenklasse, tot in 1975 de burgeroorlog uitbrak en het werd overgenomen door militairen.
Vanwege het overzicht op het hele kruispunt en de scheidslijn tussen oost (christelijk) en west (moslim), de Green Line dus, kon vanuit dat ene gebouw de hele controle worden gehouden en werd het een plek voor scherpschutters.
Aan het einde van de oorlog was het pand verwoest, werd verder verwaarloosd en kwam in 1997 op de lijst voor sloop te staan. Protestacties zorgden uiteindelijk in 2003 dat het pand bewaard moest blijven en gerestaureerd. Door uitstel en politieke onrust in 2006 en 2007 kwam het in 2009 tot een samenwerking van Beit Beirut, de stad Parijs en de Franse ambassade hier. Het was de bedoeling dat het in 2013 open zou gaan als museum en cultureel centrum, maar 18 miljoen dollar later gebeurde dat pas in 2016. Toen ging het weer dicht, heropende in 2017 en ondanks dat de website zegt dat het iedere dag open is, is het dat niet. Dat wist ik al uit de verslagen van andere reizigers op internet. Ik had er dus weinig hoop op. De beveiliging is wel dagelijks aanwezig maar laat niemand toe. Toch zag ik de deuren open staan...
Ik ben naar binnen gelopen, zag een jonge vrouw en vroeg of ik rond mocht kijken. ‘Ja hoor’, zei ze. ‘We zijn alleen vandaag open’.
En wat is het prachtig gerestaureerd. Met behoud van zoveel mogelijk authentieke delen. Eigenlijk alles, behalve dat het wel veilig moest worden gemaakt om te lopen en er zijn ramen in geplaatst. En naar boven toe een hypermoderne trap.
Het was bizar om daar rond te lopen en te beseffen dat je in een voormalig sniper hol bent... Een indrukwekkende plek, helemaal als je daar in alle stilte in je eentje bent.