Laos
Laos
Azië
Titahartman
Laos en Thailand
Na twee maanden China, Vietnam en Cambodja lonkte Laos. Onze reis door dit mooie land begon in Pakse, de derde stad van Laos maar werkelijk niets aan. Vanuit Pakse hebben we twee dagen met een brommer door het Bolaven Plateau gereden. In dit gebied hebben we verschillende watervallen bezocht en overnacht in een hut op palen naast een waterval. Van Pakse zijn we naar Champasak gegaan. In een pick-up truck, tussen de kippen, tandloze vrouwen, emmers vol levers en zakken cement weliswaar.
Champasak was boven verwachting mooi en rustig. We verwachtten een stadje, maar het was niet meer dan wat hutten en guesthouses aan de oever van de Mekong. We hadden een kamer voor maar drie euro met een lel van een terras boven de Mekong.
Acht kilometer van Champasak ligt Wat Phou, het grootste tempelcomplex van Laos. Hier zijn we met de fiets naartoe gegaan om weer uitgebreid tussen de ruines te wandelen.
Don Det
Met een pick-up truck en een bus zijn we naar de volgende bestemming gegaan; The 4000 Islands. Dit is de eilandengroep in de Mekong, in het uiterste zuiden van Laos. En wat was het hier mooi! We hebben drie nachten geslapen op Don Det, een eilandje vol gitaarspelende hippies. We sliepen in een bungalow, met alleen 's avonds een paar uur stroom.
De eerste dag op het eiland hebben we lekker uitgerust. Boottochtje, op het strand gelegen, beetje gezwommen. Dag twee zijn we over de oude Franse spoorwegbrug naar het eiland Don Khon gefietst, om daarna in het zuidpuntje zoetwaterdolfijnen te bekijken. Dit puntje hebben wij echter nooit bereikt... We moesten over de oude spoorweg. Een helse weg vol stenen, waardoor na een paar kilometer mijn fiets kapot was. We konden dus niet meer verder. We zijn omgedraaid, hebben een andere weg gepakt waar we heel veel spijt van kregen! Kapotte/ontbrekende bruggen, steile hellingen, schaduwloze paadjes en heel veel keien en mul zand.
De volgende dag zijn we terug gegaan naar Pakse, in een werkelijk hilarische reis. We hadden betaald voor een bus, maar dat is een breed begrip hier. Er stond een pick-up met dak voor ons klaar. En met 'ons' bedoel ik minimaal 30 toeristen. Ze bleven er maar mensen bijschuiven, en toen we echt niet meer aangeduwd konden worden moesten de laatste vijf toeristen op het dak! Zelfs onderweg kwamen er nog mensen bij, want op onze knieën konden tenslotte ook nog mensen zitten. Zo hebben we dik drie uur gezeten.
En ondanks de openbaar vervoer perikelen is Laos geweldig! Het hele land is zo rustig en kalm. We zij eindelijk verlost van het eeuwige Moto Bike? Tuk tuk sir? We you flom? We you go? Buy somesing flom me? De mensen hier zijn lief, en laten ons zo heerlijk met rust.
Savannakhet
Vanuit Pakse hebben we de localbus naar Savannakhet gepakt. Het was wederom een hilarische busreis. Het hele dak lag vol bananen en ook de achterste vier rijen waren bezaaid met deze kromme vrucht. In de bus zaten voornamelijk jongeren en toen we wegreden begon (uiteraard) de karaoke-installatie op volle toeren te draaien. Ook het gangpad zat inmiddels tot de nok toe vol, en binnen een mum van tijd zat de hele bus mee te zingen, te klappen en ritmisch op en neer te bewegen.
Savannakhet was helaas ongezelliger dan verwacht. Er was weinig te doen en totaal geen sfeer dus de volgende dag zijn we naar de hoofdstad Vientiane gegaan.
Vientiane
Vientiane is een leuke, en voor een hoofdstad erg rustige, stad. We hebben de ‘Lonely Planet wandelroute’ gelopen, die ons naar de interessantste plekjes van de stad leidde. Verder wat gewinkeld, veel terrasjes gepakt en een stuk door de (droogstaande) Mekong gelopen. Na Vientiane wilden we met de local-bus naar Vang Vieng. De chauffeur deed heel veel moeite om ons binnen te houden, maar toen het ons duidelijk werd dat we op de grond moesten zitten hebben we bedankt. Het was namelijk zes uur rijden.
Toch maar een kaartje gekocht voor de toeristische VIP-bus. Een stuk duurder maar dan heb je ook airco…. “Yes off course airco”, “sure sure airconditioning”. Na negen bloedhete, aircoloze uren kwamen we in Vang Vieng aan…
Vang Vieng
Vang Vieng is niet veel meer dan een paar gezellige, toeristische straatjes vol barretjes en wat winkeltjes, maar de omgeving is werkelijk geweldig. De vele ruige karstbergen deden ons heel erg aan China denken. Maar nu met hitte, lieve mensen en een prachtige rivier. Het plaatsje is erg populair onder backpackers, dus we hadden veel moeite om een slaapplaats te vinden. Gelukkig toch een leuk hotelletje gevonden en vervolgens heel de avonds 'Friends' gekeken, wat in bijna elke bar op groot tv-scherm wordt vertoond.
De tweede dag in Vang Vieng brachten we op de brommer door. We bezochten twee grotten en wandelden een stukje door ruige, ongerepte natuur. Daarna gezwommen in een prachtige lagune.
De dag erna hebben we in de binnenband van een vrachtwagen op de rivier gedobberd. Dit ‘tuben’ is verreweg de populairste activiteit in Vang Vieng. De af te leggen afstand op de rivier is 3 km, maar door de vele pubs aan de oever hebben we er ‘iets’ langer over gedaan dan de gebruikelijke 2 uur. Elke 200 meter een koude Beer Lao, en een ‘ swing’ in de rivier. Met een Engels stel, zijn we tussen de dronken backpackers naar het eindpunt getubed. Ruim acht uur later dreven we voldaan Vang Vieng binnen.
Luang Prabang
Onze volgende bestemming was Luang Prabang. De afstand was groot en het was bloedheet dus we besloten voor de duurste vorm van transport te kiezen; de minibus. Voor de zekerheid hadden we nog gevraagd of we écht een eigen stoel hadden, airco en beenruimte en dit werd (uiteraard) allemaal positief beantwoord. En ja hoor, we hadden een fijne stoel. Voor vijf minuten! Toen kwamen die ratten er namelijk achter dat ze twee toeristen vergeten waren. En aangezien wij als laatste kaartjes hadden gekocht moesten wij onze dure stoelen afgeven. Dan ga je ervan uit dat ze een ander busje regelen, maar zo werkt dat hier dus niet. Een bus is NOOIT vol. Bart werd op een krukje gezet, en mijn ‘stoel’ werd gecreëerd door een kussentje op twee armleuningen te leggen.
Luang Prabang is een bijzonder mooi stadje. Het Franse kolonialisme heeft zijn sporen achtergelaten in de vorm van prachtige villa's die inmiddels vrijwel allemaal zijn omgebouwd tot hotel, guesthouses of restaurant. Vanuit Luang Prabang hebben we de 'slowboot' gepakt naar Thailand; ons avontuur in Laos zat er helaas op…