Mijn eerste blog...
Mijn eerste blog...
Een blog? Jij?
Ja, een blog. Voor mij heeft reizen veel met buiten je comfortzone stappen te maken, dus waarom niet ook op deze manier. Niet dat het de meesten van jullie écht genoeg zal boeien om je door mijn te lange zinnen heen te worstelen, maar eens moet de eerste keer zijn. Dat geldt voor mij voor Centraal Azië en dus nu ook voor bloggen. De reacties die ik tot nu kreeg waren soms verbaasd en vaak ook wel enthousiast. Dat geeft genoeg aanleiding om het maar eens te proberen...
Vakantiegevoel
Ik schrijf dit zo'n drie weken voor ik naar Kazachstan en Oezbekistan vertrek. Nog niets is ingepakt, maar ik heb mijn visa en vaccinaties en om me heen lijkt langzamerhand iedereen met vakantie te gaan. Kortom, het vakantiegevoel begint op te komen. Aan de andere kant zit ik midden in een aantal hyperdingen op werk. Nog een beetje in twee werelden...
Waarom?
Na alleen met mijn rugzak door Marokko, Turkije, Griekenland, Burkina-Faso en Ghana te hebben getrokken leg ik de lat weer iets hoger voor mezelf. Ik vlieg 28 juli op Astana om bijna drie weken later weer te vertrekken vanaf Almaty. In die drie weken is het de bedoeling om zo'n 2700 kilometer over land te reizen door Kazachstan en Oezbekistan en ook nog eens drie binnenlandse vluchten te nemen. IK kreeg de afgelopen dagen nogal bezorgde vragen: Waarom? In één term: 'To see the world'. Waarom juist daar? Dat is meer een combinatie van factoren: ik wil de woestijn die ooit het Aralmeer was nog zien voordat het meer volloopt. Ik wil het contrast tussen de modeniteit en de rijkdom van Astana ('Dubai op de steppe') en de eenvoud van bestaan in de rest van het land meemaken. Én ik wil de steden van de Zijderoute zien.
Het Plan
Mijn reis heb ik ruwweg gepland als: een dag Astana, dan een binnenlandse vlucht naar Aktobe, dan met wat nachttreinen via het Aralmeer naar Turkestand, Shymkent en Tashkent. Dan een binnenlandse vlucht naar Urgench om vandaar te reizen langs de Zijderoutesteden Khiva, Bukhara en Samarkand om vervolgens te vliegen van Tashkent naar Almaty waar ik nog een paar dagen heb.
Kortom: ik zie het wel. Deze post is niet zo spannend en vooral bedoeld om uit te vinden hoe dat nou werkt. Ik hoop (en verwacht) dat ik in mijn eerste post uit Kazachsan wel wat interessanters kan melden.