Het Tuingraf is een uit rotsen gehouwen graf in Jeruzalem, dat in 1867 werd opgegraven en door protestanten wordt beschouwd als de plaats van de begrafenis en opstanding van Jezus. Het graf is door de Israëlische archeoloog Gabriel Barkay gedateerd in de 8e tot 7e eeuw voor Christus. Het hergebruik van oude graven was in de oudheid geen ongebruikelijke praktijk, maar dit zou in tegenspraak zijn met de bijbelse tekst die spreekt van een nieuw, niet opnieuw gebruikt, graf dat voor zichzelf is gemaakt door Jozef van Arimathea (Matteüs 27: 57-60, Johannes 19 : 41). Ook zijn de trog voor het graf en het nabijgelegen reservoir, beschreven door voorstanders van het Tuingraf als onderdeel van het afdichtingssysteem van het graf en als de bron van water in de omliggende tuin, beide archeologisch gedateerd in de kruisvaardersperiode (12e -13e eeuw). De organisatie die het Tuingraf onderhoudt, beweert niet te beweren dat dit het authentieke graf van Jezus is, terwijl ze wijst op de overeenkomsten met de in de Bijbel beschreven plaats, en het feit dat het Tuingraf zijn oude kijk beter bewaart dan het meer traditionele, maar architectonisch veranderd en door de tijd beschadigd graf van de drukste kerk van het Heilig Graf; om al deze redenen suggereren ze dat het Tuingraf meer doet denken aan de gebeurtenissen die in de evangeliën worden beschreven.


(Bron: Engelse Wikipedia)