Lang, heel lang voordat de Islam over de Perzen kwam was er het Zoroastrisme, de Zoroasters. De eerste godsdienst die een alom aanwezig onzichtbare god vereerde, het monotheisme of eigenlijk dualisme. Men geloofde in een god van het goede en een god van het kwade. Zaratustra aanbad de god van het goede, de anderen waren halfgoden. Dus is de mens geschapen om te strijden tegen de machten van het kwade. Het is dus niet geloven in een leer maar veel meer in het denken, zeggen en doen van het goede. Hoe toepasselijk tegenwoordig.
Zij geloven dan ook in de puurheid van de dingen en dat is de reden waarom men hun doden niet ter aarde bestelden maar op deze heuvels aan de gieren gaven. Hierdoor werd de grond, de aarde niet bevuild en kon de geest vrij opstijgen. Door de groei van de stad kwamen de gieren niet meer en door de moderne tijd moest men de overledenen in speciale gebieden naast de bergen in speciale kisten toch worden begraven. Men vereerde het licht en in de vuurtempels wordt een vlam eeuwig brandend gehouden.