Hoe raar kan het gaan? Ik wilde in Yazd graag de tempel met het eeuwige vuur van de Zoroasters zien, maar ik was er ruim een uur te vroeg. Ik had niet op een ruime middagpauze gerekend.

Dat overkwam ook twee Armeniërs, die al in de tijd van de shah naar Londen waren geëmigreerd. We raakten in gesprek en om de tijd te doden stelde de man van het echtpaar voor om met een taxi naar een ijsboer te rijden en daar het beroemde Faloodeh-ijs te proeven.

Faloodeh is een Iraanse koud dessert dat bestaat uit dunne vermicelli noedels gemaakt van maïszetmeel gemengd in een semi-bevroren siroop op basis van suiker en rozenwater. Het recept schijnt al te bestaan sinds 400 voor Christus.

Ja, zo'n kans kon ik natuurlijk niet laten lopen. Het werd een bijzondere middag waarin we met de taxi langs meerdere ijssalons moesten voordat het lukte, waarin ik veel aan de weet kwam over de Armeense minderheid in Iran en daarbuiten, waarin ik voor het eerst van mijn leven die heerlijke Faloodeh proefde, waarin we even goed nog bij de tempel met het eeuwige vuur zijn beland en een middag die voor ons alle drie ook nog eens spotgoedkoop was......Kortom, een topervaring. En dat allemaal omdat ik ergens te vroeg was.....