Ernstig luistert ze naar het gedicht van Hafez, de geliefde Perzische dichter. Papa kent het gedicht uit zijn hoofd en zij zal het beslist ook gaan leren. Nu begrijpt ze het nog niet zo goed, maar het klinkt wel mooi en het is fijn dat zij de bloemetjes mag strooien.

De lente is daar!
De egelantier, de roos en de tulp
schudden het stof van zich af en jij ligt nog te slapen?
De meiregen woont in mijn ogen en tranen zal het regenen
over het graf dat je gevangen houdt
totdat ook jij het slapend waken van je afschudt.


Bij de Hafezieh-graftombe in de Musallah-tuinen in Shiraz.

Ga vooral tegen de avond, de bloemen geuren, de sfeer is warm.