Deze dame ontmoet ik in de schaduwrijke tuin van Fin in Kashan.
Je komt er helemaal tot rust onder de hoge bomen, in de verschillende paviljoens en langs de waterpartijen. In de Iraanse cultuur is de tuin de aardse versie van het Paradijs, dus water moet er zijn, de bron van alle leven. De tuin is omringd door woestijn en toch is er genoeg water. Het is smeltwater uit de bergen dat via ondergrondse kanalen naar de tuin wordt geleid.
Via kanaaltjes en fonteinen komt het water overal in de tuin terecht. Langs de kanaaltjes staan banken waar je heerlijk in de schaduw zit. Er zijn meerdere paviljoens om thee te drinken.
Vanuit de stad makkelijk te bereiken, vervoer ongeveer €1.

Foto's van de tuin heb ik al eerder geplaatst.