In de schaduwrijke tuin van Fin uit de 16e eeuw kom je helemaal tot rust onder de hoge bomen, in de verschillende paviljoens en langs de waterpartijen. De tuin is omringd door woestijn en toch is er genoeg water. Het is smeltwater uit de bergen dat via ondergrondse kanalen naar de tuin wordt geleid. In de Iraanse cultuur is de tuin de aardse versie van het Paradijs, dus water moet er zijn, de bron van alle leven.
Via kanalen met blauwe tegels komt het water overal in de tuin terecht. Op de achtergrond zie je een meisje over zo'n kanaaltje springen. Je kijkt hier naar de bron, die geluk zou brengen. Er liggen veel muntjes in het water, maar ik zag ook briefjes drijven. Het paviljoen is prachtig versierd met blauwe motieven. Af en toe lijkt het wel op Delfts blauw.
Neem deze tuinen zeker mee in je trip naar Kashan. Je kunt er ook heerlijk thee drinken in een van de andere paleizen, achter de bron links.