Qazvin is de grootste stad van de gelijknamige provincie en ligt iets ten zuiden van het Alborzgebergte in het noorden van Iran. Tegenwoordig is Qazvin de belangrijkste kalligrafiestad van Iran, maar in de 16de eeuw had de stad een belangrijker functie, het was het gedurende een korte tijd (50 jaar) de hoofdstad van het Perzische Rijk. Tijdens deze periode kwam de stad volledig tot bloei en veel van deze oude glorie is hier nog steeds te bewonderen.

Veel ouder dan de meeste gebouwen in de stad is de Shahzadeh moskee, die al sinds de 9de eeuw dienst doet als mausoleum. Het complex, dat wordt beschouwd als bedevaartsoord, is voorzien van blauwe en roomkleurige tegeldecoraties en het mausoleum zelf heeft prachtige spiegelmozaïeken. Binnen vind je de heilige schrijn van Shahzadeh Hossein, de 2 jarige zoon van Imam Reza (816 AD), die hier zijn laatste rustplaats heeft.

Als vrouw mag je het complex alleen betreden als je volledig bedekt bent. Het was mijn eerste kennismaking met een chador, de vormeloze zwarte ‘tent’ die je veel in Iran ziet. Niet echt mijn favoriete 'klederdracht', maar het voordeel is wel dat je als toerist totaal niet opvalt. We konden zonder enige moeite als niet-moslims doordringen tot het heilige der heiligen. Zonder schoenen, dat dan weer wel.