Op de vismarkt vlakbij Labuan Bajo, werden we hartelijk ontvangen nadat we al meerdere keren op ons scootertje vis hadden gehaald. Inmiddels was men er achter dat ik net als een andere dame op de markt Norma heet en dat schept een band zullen we maar zeggen. Norma is een Indonesische naam. Met handen en voeten kochten we bijna iedere dag verse vis daar en men poseerde iedere keer weer gezellig voor ons 'eenzame' toeristen . Wew aren zo'n beetje de enigen die op een scootertje het binnenland in gingen. Terwijl dit toch echt de moeite waard is.