Als er iets is wat een onuitwisbare indruk maakte op mij, dan is het ons bezoek aan deze trappen in de stad Varanasi, die Manikarnika Ghat of crematie-ghat genoemd wordt. En dat geldt ook voor de miljoenen bezoekers die daar komen als toerist, hindoe- gelovige of nabestaande. Ook best choquerend voor bezoekers die niet beseffen wat ze er aantreffen, maar het is het ultieme doel voor een hindoe. De gelukkige Hindoe die in Varanasi gecremeerd wordt, wordt namelijk verlost van de reïncarnatiecyclus en hoeft niet terug te keren op aarde. Hij gaat direct terug naar de oerbron, zo meent men.
Als je dit weet en ziet, besef je hier dat de dood voor de Hindoe daadwerkelijk onderdeel is van het leven en kijk je er heel anders tegenaan. Respect en terughoudendheid als bezoeker zijn hier dan alleen maar op zijn plaats. En haal het niet in je hoofd hier te fotograferen, want je zult er op aangesproken worden en dat gebeurt meestal op een agressieve manier.