Varanasi is indrukwekkend. Het was onze 1e India reis (1999) maar zeker niet de laatste. Uiteindelijk hebben we dit fascinerende land al 5x bezocht, maar Varanasi blijft in je geheugen gegrift. We waren zwaar onder de indruk van alles wat we hier zagen. India in het kwadraat met een middeleeuws tintje. Naast de religie en de overlijdensrituelen, de grote hoeveelheid heilige koeien die door de straten liep, de pelgrims en de families die hier kwamen om hun dierbaren een laatste eer te bewijzen, was ook de armoede hier schrijnend en overal aanwezig. Het meisje op de foto kwamen we meermaals tegen, zeulend met haar kleine zusje, dat het niet naar haar zin had. Toen wij ergens een drankje namen en haar weer zagen, besloten we haar ook iets aan te bieden. Die blik vergeten we niet meer. Dankbaar nam ze zelf een colaatje en water voor haar zusje. De volgende dag kwamen we haar weer tegen. Ze straalde naar ons op afstand. Alsof ze bewust niet te dichtbij wilde komen om niet te bedelen. De gift van gisteren was voor haar genoeg om ons heel dankbaar te zijn. En dat maakte ons dankbaar dat we voor heel even iets hadden kunnen doen aan de armoede. In India worden veel kinderen gebruikt om zich voor te doen als wees en te bedelen. Bij dit meisje met al haar bescheidenheid was het voor ons gevoel niet in scene gezet. Dan had ze om geld gevraagd, dat ze vervolgens had moeten afdragen. Helaas gebeurt dat maar al te vaak, er zijn zelfs goed georganiseerde weeshuizen, die allemaal fake zijn.