De meest schitterende bruid

Door: AvanBeek

Geplaatst op Jan 30, 2013

Eindelijk is het zo ver, de reis waar ik lange tijd van gedroomd heb wordt werkelijkheid. Met mijn rugzak op weg naar het verrijkende India.

De vlucht is, ondanks mijn angst voor vliegen, onverwachts snel verlopen. Zodra je buiten stapt, krijg je meteen een klap in het gezicht vanwege de warmte. In Noord-India is er helaas geen koel zee-briesje. De eerste ochtend heb ik me laten verwennen door een typisch Indiaas ontbijt: parantha (gepaneerd deeg, kaas en koriander) en chole (bonencurry). Met het stevige ontbijt op zak ben ik wandelend op pad gegaan door het oude centrum. Het Red Fort en Jama Mashid moskee zijn must see’s volgens een tuk tuk chauffeur. Bij de meeste religieuze gebouwen moeten de schoenen uit. Dit is uiteraard niet erg, behalve dan de blaren die je overhoudt aan je verbrande voetzolen op de bloedhete stenen. Na de hele dag door New-Delhi en het oude centrum te lopen, heb ik mijn honger gestild op een lokale markt. Je ziet vele Indiërs tussendoor een dutje doen op de vloer, terwijl de slangen ‘fluisteraars’ je aandacht proberen te trekken. Indiërs zijn uitermate vriendelijk, bedelaars lopen weg wanneer je nee zegt en de drukte valt me reuze mee. Uiteraard hangt er veel smog, rijden de mensen kris kras door elkaar heen en zijn toeters niet overbodig. Op straat zie je vele mensen kouwen en spugen. De Indiërs kouwen dertig minuten op Paan – een blad met diverse kruiden – waardoor er overmatig speeksel vrij komt. Geen charmant gezicht. Ook poetsen ze hun tanden op straat met koolas, waardoor de hele mond zwart is. Het heeft de werking van schuurpapier, de tanden worden in ieder geval goed schoon maar het zal zeker geen verfrissende werking hebben. In een kleine shop zie ik prachtige sari’s naar me glimlachen. De verkopers meten de meest zachte stoffen bij me aan en jawel, de eerste de beste is verkocht.

In de late avond klinken er tegenover het hostel kreten van vreugde en vrolijke muziek. Pyjama uit, sjaal om en er naar toe. Het moment dat ik om het hoekje kijk, komen er drie kindjes naar me toe met de vraag of ik een kijkje wil nemen. Het is een bruiloft! De bruid zie ik net weglopen naar de paardenkoets, terwijl de bruidegom nog rustig op het liefdesbankje zit. Ik heb niet eerder zo’n schitterende bruid gezien, vol met gouden sieraden – de bruidsschat van haar schoonouders – en een prachtige fluweelzachte sari. Op de binnenplaats dansen kinderen en ouderen vrolijk op het ritme van de Indiase muziek. Een kleine jongen – gehesen in een prinsenpak met glanzende pailletten – duwt me zachtjes de dansvloer op en komt na enkele minuten aan met een drankje en een bord vol met heerlijke hapjes. De mannelijke familieleden van de bruidegom zijn nieuwsgierig naar mijn blonde haren en blauwe ogen. Ze willen me maar al te graag op de foto zetten naast de bruidegom. Ik geniet met volle teugen en het voelt alsof ik opgenomen ben in de familie. Kortom, op een Indiase bruiloft uitgenodigd worden is een unieke ervaring. Dit zijn dé ervaringen die ik tijdens het reizen op wil doen. India, bedankt!