Reis in India; Rajasthan. deel 1

Door: Joost-marseille

Geplaatst op May 15, 2011

"One night in Bangkok, makes the strong man stumble.." gaat het liedje... Nu ik Delhi en Bangkok persoonlijk kan vergelijken, hadden de boys van Murray Head er wel "One night in Delhi" van mogen maken. Ik denk dat elke toerist die debuteert in Delhi wel een soort van gereset wordt. Denk je een drukke stad te hebben gezien, verslaat Delhi 'm. Ik ken genoeg mensen die New York zo hectisch vinden, en druk... "en dat gaat maar door, en dat gaat maar door..." Ik ben er ook geweest, en het is een dorpje in Friesland op zondagmorgen, vergeleken met de Indiase hoofdstad. Nou hou ik wel van superlatieven, maar ik overdrijf niet eens zo erg... Welkom in India.
Woensdagmorgen om half tien werd ik opgehaald door moeders, die me zeer onzelfzuchtig naar Schiphol bracht, op een werkdag. Ze dropte me bij de departures, en ging naar kantoor. Na uitgezwaaid te zijn door mn vader en goeie vriendin Aruna, ging ik de douane door. Shopte nog wat rond, kocht een memorycard voor mn camera, en wandelde naar mn gate. Eigenlijk een beetje een flater voor iemand die zelf in de luchtvaart werkt, maar ik mocht meteen mn lenzenvloeistof en tandpasta inleveren. "beide te groot" zei de vriendelijke doch strikte beveiliger van achter zn rontgenschermpie. Dat was even balen Dus mn fluoridegel verdween in een kliko, samen met die veel te grote fles lenzenvloeistof. Mn vlucht voor London kwam te laat binnen, en zo vertrokken we dus ook te laat. Maar het scheelt als je slechts 8 uur hoeft te wachten op Heathrow, dus je kan wat lijden.
Ik vraag me nog steeds wel ns af waarom Schiphol toch niet bij Europa's grootste luchthavens hoort. Want we hebben toch echt wel een aanzienlijk vliegveld. Dat stopte toen ik voor het eerst echt goed kon zien hoe groot London Heathrow is. 4 verschillende terminals, waartussen je kan pendelen met een bus, en je door de soms ondergrondse gewelven gereden wordt tussen bagagebanden, en onder de neus van een Boeing 747 door.
Ik had mn terminal gevonden, en nu kon het wachten beginnen. Ik heb mn tijd gespendeerd met lezen, naar een tv staren, twee sandwiches van samen 12,50 euro eten en ook een stukkie slapen. Eindelijk kon ik dan naar het vliegtuig dat me naar India zou vliegen. Zo geschiedde. De vlucht was zeker okay, en Virgin Atlantic is een prettige maatschappij. Alles dat omgeroepen werd tijdens de vlucht, kwam in het Engels en het Hindi voorbij. Dus grappig was wel dat de Britse crewmembers geen idee hadden welk gedeelte ze moesten tonen van de veiligheidsdemonstratie, toen een stem in Hindi de Indiers vertelde wat ze moesten doen in geval van nood. Met een beetje improviseren, en gelach van de Indiers aan boord, werd het ze vergeven.
Keurig op tijd raakte het rubber de baan van Indra Ghandi Int. airport Delhi. Ik had in London nog op mn email gekeken, en daar gelezen dat het hotel dat ik had geprobeerd te reserveren via internet, geen plek had. Ik had dus vooralsnog geen slaapplek in Delhi. Maar het was 12:15, dus ik had nog wel even. Ik vroeg bij een kantoortje op het vliegveld, dat groot het embleem van "overheidsgeregeld hotelburo" droeg. De rest proberen sowieso om je te tillen. De man vroeg waar ik heen wilde, en ik liet een paar namen zien uit mn Lonely Planet. Als ik op zijn adviezen af moest gaan, zou ik zeker in een hotel terechtkomen dat hem veel aan commissie oplevert, en mij extra veel kost, en waar de kamers crap zijn.
Hij belde een hotel uit mn lijst dat zei wel een kamer over te hebben, en regelde een taxi voor me. Ik moest m geld betalen voor de taxi, en toen wilde ie ook 150 roepie zien als bevestiging voor de reservering. "als ik de kamer niks vind, ben ik zo weer weg dus je krijgt niks" zei ik... Vond ie ook meteen okay. Dat was dus al de eerste die me wilde tillen. Op reis vertrouw ik helemaal niemand. Wat ze ook (in 90% van de landen waar ik ben geweest) tegen je zeggen en hoe vriendelijk ook, het gaat ze alleen maar om wat je in je broekzak hebt zitten. Maar als je net binnenkomt, en ook errug graag een kamer wil om te kunnen gaan slapen als je wilt, dan moet je soms gokken en wagen. Ik heb altijd een dag of twee/drie nodig om te leren hoe de bevolking in de eerste instantie in elkaar zit. Met de Egyptenaren had ik ze in twee dagen door en weet je wanneer ze wel of niet iets van je kunnen vragen. Ik ben nog bezig met de Indiers.
wordt vervolgd...

Foto's

aa706.jpg

Joost-marseille