Heilige ratten, Heilige mannen en een bruiloft

Door: Muchacha800

Geplaatst op Jan 22, 2011

Het was een half jaar geleden dat schrijfvriend Sandeep, woonachtig in New York, verheugd mailde dat hij in het huwelijksbootje zou stappen. Hij had zijn Anjali via een datingsite opgeduikeld en vloog naar India om haar te ontmoeten. Een week later waren ze verloofd, ze zouden elkaar pas weer zien op de feestelijke trouwpartij die zou plaatsvinden in Bikaner, een woestijnstad in Rajasthan. En Bart, Alet en ik waren van de partij.

Onze reis begon in Jodhpur, de blauwe stad. Vanaf het imposante fort keken we neer op de blauwe zee van huisjes zoals ooit de Maharadja's deden. Buiten het fort krioelde het van de brommers, riksja's, plastic etende koeien, ezels, honden en geiten. Je wordt geregeld voor een typisch Indiaas dilemma geplaatst: laat ik me van de sokken rijden door die riksja of stap ik in een heilige vlaai?
Jodhpur noemt zichzelf ook wel de sunny city. Door deze aanlokkelijke bijnaam hadden we een hotel met zwembad geboekt. We troffen de stad echter op koele, bewolkte dagen. Hoe dan ook, we namen een duik in het ijskoude water (we hadden er immers wel voor betaald!) en hadden daarna wat tijd nodig om weer tot leven te komen.

Bikaner is de stad waar een riksja over Bart zijn voet reed, Alet doodsangsten uitstond op de rug van een kameel en waar de ratten tegen onze blote voeten aanrenden. De rattentempel is een bekende attractie in Rajasthan. Pas op waar je je voeten zet! In de tempel wonen duizenden ratten, waarvan men zegt dat het reincarnaties zijn van verhalenvertellers. Ben benieuwd of sommige van die verhalenvertellers ook zo schurftig waren. Volgens ons een kwestie van slimme marketing. Je laat een tempel verslonsen en verklaart de toegestroomde ratten heilig. Je hebt prompt iets leuks voor toeristen en de Indiers offeren er trouw.

We waren afgereisd naar Bikaner voor de traditionele Indiase bruiloft. Sandeep was erg blij dat we er waren. Een samenvatting van een Indiase bruiloft: eten, oorverdovende muziek en ceremonies, en dat drie dagen lang. We ontmoetten talloze vrienden en familieleden van het bruidspaar, zoals de onderburen van de familie van Sandeep en de broer van de zus van de oom van Anjali (?). Als enige buitenlandse gasten mochten we rekenen op applaus. En jawel, rond middernacht stonden de witneuzen dansend op het podium, voor publiek en al. En dat zonder een druppel alcohol!
Op de grote dag hadden Alet en ik ons uitgedost als ware Indiase diva's, Bart kreeg een tulband aangemeten. Sandeep zat op een versierd paard en werd begeleid door trommelaars en familieleden die midden op de weg aan het dansen waren en het verkeer ophielden. Daarna voerde de schoonfamilie hem taart, ondertussen probeerden ze zijn neus te pakken. Gelukkig was Sandeep voorbereid en hield hij een zakdoek voor zijn neus. De trouwdag kabbelde voort. Het bruidspaar zat als Maharadja's op de troon en voerde elkaar marsepein, waar geen eind aan leek te komen. Voordat het ja-woord had plaatsgevonden kozen wij het hazenpad aangezien dat gepland stond om een uur of drie... 's nachts. Al met al een hele belevenis, zo'n trouwerij in Rajasthan, waar er trouwens veel van zijn dezer dagen getuige de luidruchtige optochten op straat. Ons hotel in Pushkar ligt temidden van vijf trouwlocaties waar overal dezelfde muziek schalt.
Wat zal Sandeep blij zijn dat het voorbij is.

Inmiddels zitten we in het heilige dorp Pushkar. Brahma liet hier ooit een lotusblaadje vallen dat veranderde in een heilig meer. We moeten Sinterklaas missen, maar hier zijn volop heilige mannen met baarden. Het verschil is dat de Sint graag cadeautjes geeft en dat de mannen hier om geld vragen. Alcohol is hier verboden, zo ook het tonen van een beetje affectie. Blowen is geen enkel probleem. Dat doen de heilige mannen dan ook graag.

Morgen reizen we af naar Jaipur. Daar geen rattentempel, wel een met (heilige?) apen.