One photo please?

Door: Lisettebreedveld

Geplaatst op Oct 1, 2010

Die vraag hebben we nu al tientallen keren gehad tijdens onze reis. Waar we ook zijn, mensen willen maar al te graag een foto, handtekening of een hand van ons. Naast het uitdelen van handtekeningen en het poseren voor de camera doen we natuurlijk nog veel meer. Te veel om op te noemen zelfs. Elke dag hier is weer een verassing. Voordat we het door hebben zitten we bij iemand thuis thee te drinken, laveren we in een jeep met 15 anderen tussen de koeien door, kijken we naar kunst van een dove kunstenaar, proberen we mensen hier te overtuigen van het feit dat een deel van Nederland echt onder de zeespiegel ligt, kijken we naar de zonsondergang in de woestijn, of gaat Stijn naar de kapper voor 70 cent (net zo goed als in NEderland!). Ook moeten we vaak bedelaars teleurstellen en de kinderen van ons af slaan en vervelende rickshaw rijders afwimpelen. Het afval in de straten zorgt voor een constant aroma en geeft de koeien en geiten te eten. Het lijkt een grote ongeorganiseerde bende maar er wordt ook daadwerkelijk opgeruimd: als je om 7 uur (s'ochtends) door de straten loopt zijn ze mooi aangeveegd en ligt het afval dat door de schoonmakers-kaste niet is opgepikt om te recyclen in keurige hoopjes te branden midnight lassi op het dakterras
midnight lassi op het dakterras
.
Maar nu we hier een tijdje zijn kunnen we beter door de viezigheid en armoede heen kijken en zien we ook hoe mooi en vrolijk het leven hier is. Wat men in Nederland zielig zou vinden is helemaal niet zo zielig als het lijkt. In de trein kwam er bijvoorbeeld een jongetje bedelen, hij heeft 20 minuten zielig gekeken en verhaaltjes opgehangen en het zijn shirt de vloer schoongemaakt. Toen er een theeverkoper langs kwam die het wel grappig vond kon het jongetje ook niet meer zijn lachen inhouden en schaterde hij het uit. Hij wist al wel dat hij niks zou krijgen maar bij buitenlanders heeft het blijkbaar zin om lang te proberen. Helaas heeft hij alsnog niets gekregen...niet dat we harteloos zijn maar er komen VEEL bedelaars langs in een treinrit.
We zijn nu in Jaisalmer, net terug van een woestijntocht van 2 dagen. Hierna gaan we naar Puskar waar voorbereidingen worden getroffen voor de camel fair en waar het internet hopelijk wat sneller is zodat we wat foto's kunnen uploaden!