Deze twee handen zijn van een bruidje waarmee we in gesprek kwamen in Manali. Prachtig om te zien hoe kunstig het gemaakt is. Heel wat anders dan de zogenaamde toeristen-henna's!
De techniek van henna-schilderen wordt al vijfduizend jaar gebruikt in de contreien van India. Vandaar is ze overgewaaid naar het nabije Oosten en Noord-Afrika. Henna is een natuurlijke verfstof, hier vooral gebruikt voor het kleuren van haar. Met de gedroogde en verpulverde bladeren van de hennaplant wordt de huid van vooral vrouwen versierd, doorgaans ter gelegenheid van feesten en bruiloften.

Traditionele schilderingen hebben een symbolische functie. Bruiden in India en Arabische landen krijgen vooral versierde handen en voeten. Henna zou hun liefde en geluk brengen, en wel langduriger naarmate de schildering langer blijft zitten. Daarom is het zaak voor vrouwen na hun bruiloft zo min mogelijk uit te voeren, anders gaat de henna van hun handen. Het huishouden moeten anderen zolang doen, terwijl de bruid de beschilderde handen helemaal vrij heeft voor haar echtgenoot.
Henna beschermt ook tegen kwade geesten en tegen het 'boze oog' van de afgunst. Benijdt de buurvrouw je omdat jouw huwelijk goed is, dan kan de henna-tatoeage haar vloek stoppen.