Deze foto maakt Ik van een bruid in Manali. Werkelijk prachtig hoe fijntjes deze motieven zijn aangebracht, een klein kunstwerkje.
Het kleuren van handen, voeten, nagels en haren met henna is al een heel oud gebruik dat, zoals vele andere cosmetische toepassingen, al bekend was bij de oude Egyptenaren. Bij opgravingen zijn mummies gevonden, waarvan uit onderzoek gebleken is dat hun nagels gekleurd waren met henna. Al van oudsher zijn er hennatradities bekend bij verschillende volken in verschillende landen (denk aan Noord-Afrika, Midden-Oosten en India). Elk volk heeft zo zijn eigen motieven, gewoonten en gebruiken.

Verschillende landen betekent verschillende stijlen en verschillende manieren van henna aanbrengen. Volgens de Marokkaanse techniek wordt de henna met een spuitje aangebracht en de versieringen kenmerken zich door hun geometrisch karakter. In het Midden-Oosten worden de veelal bloemmotieven aangebracht met een puntzakje. In India gebeurt het op eenzelfde wijze en zijn het vaak de waaiertjes, paisleys en traantjes die de boventoon voeren.

Henna geeft een oranje/bruine kleur af op de huid. Deze kleur varieert van licht oranje tot diep mahonie. De kleurintensiteit is afhankelijk van een aantal factoren, o.a. hoe lang de hennapasta heeft kunnen intrekken in de huid en op welk lichaamsdeel het is aangebracht (handpalmen en voetzolen zorgen voor een zeer donker resultaat, terwijl een versiering in de halsstreek nauwelijks opvalt). Deze factoren bepalen ook de houdbaarheid van de versiering. Wederom op handpalmen en voetzolen blijft de versiering het langst zichtbaar, gemiddeld drie weken. Op andere lichaamsdelen is dat gemiddeld twee weken. De hennaversiering vervaagt geleidelijk naarmate de huid zich vernieuwt. Dit proces duurt tussen de één en vijf weken. Dit verschilt per persoon.